Borrowing Sebastian [COMPLETED]

Chapter Five

I froze while my eyes darted at the man in front. His gaze went up and he looked at my eyes again. He positioned his head on the right side while curiously looking at me.

Itinikom ko ang bunganga ko habang ibinaba ang saya ko nang hindi nahahalata. I then awkwardly smile while looking at him and straighten my body tapos pinagpag ang basang parte ng saya ko. "Uh, basa. Hehe."

His brows shoot up and he pointed out his lips while his eyes darted back to my skirt. Sino ba ito? At bakit paibaba ito kung tumingin? Lintek!

Naputol lamang ang pagtitigan namin nang may umubo sa gilid ko. Ngayon ko lang din na pansin na nakatingin pala silang lahat sa amin. Omg! Inilipat ko ang paningin ko kina Nanay at Tatay but they are just shooting their brows up while looking at me. Eh?

"Okay," everyone looked at Tito Franco when he uttered a word, "this is Sebastian,"

Okay?

"My son."

Agad akong napatingin sa lalaking nakangiting nakatingin sa mga kamag-anak ko. He went to them one by one and he shook every one's hand. I raised my brow while looking at him.

"Ke-gwapong lalaki ito, Franco." puri ni Tita Medel, "manang-mana sa ama. Ilang taon ka na ba, iho?"

"Medel, pangalan muna ang itanong mo, mukhang gustong malaman ni Kirsten eh."

Agad namang nanlaki ang mata ko at napatingin kay Tita Beatrice. This woman! Bakit ba ako nalang ang lagi nitong nakikita?!

My Tito and Tita looked at me and they are all grinning. Narinig ko naman na may sumigaw mula sa loob ng bahay namin at lumabas ang mga pinsan ko. Pambihira. Nandiyan lang pala sila sa loob pero sa akin ibinigay ni Ate ang anak niya. Iyan tuloy ang dugyot ko na lalo.

The man smirked at me and he face my family again while sliding both of his palms on his jeans. "Sebastian Monasterio," he uttered and looked at me.

I cringe when everyone cheered at sumigaw naman ang mga Tito ko. Pambihira.

"and I'm twenty-nine."

Agad nanlaki ang mga mata ko. Twenty-nine?! Bakit hindi halata? Ang unfair naman! I look at his physique. Hi is masculine and tall, jaw is pre-defined, may nunal sa gilid nang labi and his skin is so damn nakakainggit!

"Pwedi pa, Kirsten!" Napabaling naman ako nang may tinulak ako ni Tita Beatrice habang nakahawak sa bewang niya si Tito Franco na natatawa lang.

I gave her an annoying look at umatras. Gusto ko nang umalis dito. Ako palagi ang pulutan ng mga tiyahin at tiyohin ko.

"Ewan ko sa inyo." Tinalikuran ko lahat sila pero bago pa man ako makakalayo, I heard the man uttered my name.

"So, Kirsten?"

Nilingon ko siya nang nakakunot ang noo but he just smiled. "What?" I asked.

"Wala." He said at tumawa naman ang mga kamag-anak ko. Agad naman akong namula hindi dahil kinilig ako, kundi sa kahihiyan.

I rolled my eyes at him at pumasok na sa loob. At last, nakapasok na rin ako na walang humarang. Nandoon kasi silang lahat sa lalaking malakas ang apog. They are all busy patronizing his looks and I wanna shout because of frustration. Ilang beses na ba ako napahiya ngayong araw na ito?!

I opened the buttons of my uniform and removed my skirt. Inamoy ko ito, ang baho nang ihi ni Richard.

I scanned my cabinet at naghanap ng disenteng damit. While scanning, the door swung open at pumasok si Ate Blace bitbit si Baby Richard na naka pacifier.