Borrowing Sebastian [COMPLETED]

Chapter Nineteen

Hindi na ako nagplanong pumunta school dahil wala na rin namang gagawin doon. I already have my grades and so far, wala namang bagsak. Nakapasa pa rin ako sa required grades ng scholarship ko so I'm cool with it. As long as I am staying on the list, I am very fine with that. I am not a grade conscious naman kasi unlike Claudette na kailangan talagang siya ang una sa bloc nila. She belongs to a family of politician kaya matataas talaga ang standards ng pamilya niya. And since I became friends with her, I always heard her Dad na she shouldn't deal with any destructions. Kaya nga gulat na gulat ako nang marinig ko na she once have a boyfriend. Ma-aatract lang siya but never to the point na she'll commit. That guy was once lucky but he made a mistake of letting Claudette go.

Kinuha ko ang mga labada sa basket at ihiniwalay ang mga puti sa may mga kulay. Mas mabuti nang makapaglalaba ako ngayong araw para wala na akong iisipin pa ngayong sabado. Tutal, wala naman akong ginagawa at mamayang ala-sais pa naman ako pupuntahan ni Sebastian.

"Kirsten, pwedi bang isali mo nalang diyan ang mga gamit ni Richard? Sumasakit kasi ang tiyan, hindi ko maiiwanan, iyak kasi nang iyak."

Tinanguan ko lang si Ate at kinuha ang mga maliliit na damit pambata mula sa kamay niya. Akala ko aalis na siya pero nakatayo pa rin siya sa gilid ko. I looked up at here and crease my forehead.

Akala ko ba babantayan niya si Richard?

"Pasensiya ka na ha. Ikaw pa ang kailangang sumalo sa mga responsibilidad imbes na ako ang Ate." She sincerely said at iniyugyog ang Richard na iyak nang iyak.

I smiled back at her, "okay lang, Ate. We'll get through this. Kaya ko 'to." I said to her at tinulak siya nang mahina para pumasok na sa loob dahil panay na talaga ang iyak ni Baby Richard.

She smiled a little before going in. Napabuntong-hininga ako. I admit, medyo pagod na ako sa ginagawa ko pero wala akong magagawa. If I will also slack, ewan ko nalang kung saan kami pupulutin. I don't have the rights to question their mistakes dahil alam kong nadala lang sila sa mga pinaggagawa nila. Nakakainis lang dahil nang-iwan si kuya. Ang unfair niya sa part na umalis siya dahil lang nasaktan siya. Did he even think just for once if ano ang magiging reaksyon namin kapag mang-iiwan siya? Ayan tuloy, ako ngayon ang lumalaban. I am supposed to help him but he left us yearning.

Napansin kong may tumulong luha sa mata ko at agad ko naman itong pinunasan. Nagkasabon pa ang mukha ko pero hinayaan ko lang. Wala namang makakakita dahil tatlo lang naman kami ngayon dito. May pasok pa ang kambal ngayon at bukas ta's namamasada rin si Tatay.

Malapit na mag alas-dos nang matapos ako sa nilalabhan ko. Medyo sumakit ang balikat ko sa kakayuko dahil wala naman kaming washing machine. Matagal nang nasira at wala na rin naman kaming pambili nang bago. Kaya ko pa naman. Magtitiyaga nalang ako sa paglalaba gamit ang mga kamay ko.

Natulog muna ako nang dalawang oras bago nag prepara. I scanned my cabinet to find some decent clothes para sa date namin ni Sebastian. Meron pa naman akong natirang mga damit na binili ko pa noong may trabaho pa si Nanay. As what I have said, we are provided with everything before. Not until shit happened.

I chose to wear my white tank top and a high-waisted jeans. Okay na siguro 'to. Matagal-tagal ko na rin namang hindi naisuot to. I applied my lip tint and a lip gloss para may kulay naman ang mukha ko. I then put some mascara on my brows before curling it.

"May kulang." I heard Ate Blace said na nakahiga sa kama niya. Nilingon ko naman siya at nakita siyang bumangon mula sa pagkakahiga. She grab something from her drawer at inilabas ang make-up kit na ginagamit niya before.

"This." saad niya at itinaas ang cheek tints niya. "Gonna apply this to your cheeks para naman pumula ka." She rub her forefinger and middle finger together para iapply ang kulay sa pisnge ko.