Aslında cevaplanması çok kolay gözüken "Yaşamamın amacı ne? , Bütün bunlara neden katlanıyorum?" soruları işin içine ölümü de katınca cevaplanması en zor sorulara dönüşüyorlar. Eğer bir gün benim maddesel olarak var kılan bedenim toprak olacaksa bunca çabalarım, çalışmalarım, hırsım neden? Hepsi bir hiç uğruna mı? Ne yaparsam yapayım, ben ebediyen olmak üzere gözlerimi kapattığım zaman yok olacaklar. Çünkü, onları var eden benim varlığım. Ben olmadan onlar bir hiç. Duygularım, hazlarım, isteklerim, hayallerim ben yaşadıkça beni etkileyecek, olağan kalacaklar. Bir gün ben öldüğümde artık ne ben onları etkileyebileceğim, ne de onlar beni etkileyebilecek..
Peki öyleyse, neden yarın kesinlikle varmış gibi davranıyoruz? Neden gelmemiş günün kaygısını çekiyoruz? Biz şimdiki zamandan ibaretken dertleri geçmişten dermanı gelecekten neden bekliyoruz? Şöyleki
Bu geçici şeylerin ne üstünlüğü vardı ölümden, yaşıyorduk öyle gelişi güzel...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAGAKİC
Short StoryHemen hemen her konudan gelecek aforizmalarımı sürekli ve kalıcı olması için burada toplamaya ve devam ettirmeye karar verdim. Siz okurlarıma bir şeyler katabileceğime inanıyorum. İyi okumalar.....
