Eline bir kağıt alarak yazmaya başladı:
"Satırlarımı, ruhumun derinliklerinden gelen çığlıklarla yazıyorum. Bu çığlıklar, inancımın ölüm çığlıkları. İnancımı, yakamla birlikte söküp attım. Artık inanca ihtiyacım yok, daha gerçek olup olmadığından emin olmadığım hayatıma ihtiyacım yok. İhtiyacım olan tek şey ölüm. Ölüm, acılarımı dindirecek bir ilaç ve tüm sorularımı yanıtlayabilecek tek şey. Yaşam, ancak ölümle onurlandırılabilir. Ancak ölümle anlamlı, ölümle gerçek olabilir. Ben , ölümün gölgesinde durmak istemiyorum. Ben, artık güneşe çıkmak istiyorum."
Sonra yüksek bir binanın en üstüne çıkıp sessizce ölüme doğru bıraktı kendini....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAGAKİC
Cerita PendekHemen hemen her konudan gelecek aforizmalarımı sürekli ve kalıcı olması için burada toplamaya ve devam ettirmeye karar verdim. Siz okurlarıma bir şeyler katabileceğime inanıyorum. İyi okumalar.....
