MONSTER BETWEEN US

შეეჩვევი😈

-ჩან,დილამშვიდობისა..რა დამთხვევაა შენც აქ საუზმობ ხოლმე?-მხიარულად იკითხა ლეამ.დიო მიხვდა გოგოს თამაში უკვე დაეწყო და ეს კარგადაც გამოსდიოდა,ჩანმა სკამი გამოწია და მათთან ერთად მიუჯდა მაგიდას

-უი სულ დამავიწყდა დაჯექი,რამეს დალევე? -ისევ კითხა ლეამ

-როგორც ჩანს კარგ ხასიათზეა ჩემი საცოლე?

-კი ძალიან კარგ ხასიათზე ვარ,კიდევ ერთი კაპუჩინო მოგვიტანეთ..-ჩანმა ეშმაკურად ჩაიღიმა

-ისე ცოტა უცნაურია და შენგან გამიკვირდა ასეთი სულელური მოქცევა,არადა ჭკვიანი მეგონე...-უთხრა ჩანმა

-იმას გულისხმობ შენ,რომ მოგყვები ცოლად?!ეგ ნამდვილად სისულელეაა-უკვე ბრზდებოდა ჩანი და ამას ლეა და დიოც ატყობნენ,მაგრამ ბიჭი ლეას არ აჩერებდა..

-არა იმას ვგულისხმობ,რომ აქ სრულიად უცხო მამაკაცთან ერთად ერთობი და ბედნიერი ხარ...

-ბედნიერი ვარ?-ლეამ გაიცინა-გეთანხმები ეს ჩემგან უფრო სიგიჟის მანიშნებელია შენ მოგყვებოდე ცოლად და თან ბედნიერი ვიყო,მაგრამ რას ვიზამ ასეც ხდება ხოლმე..

-დიო გადი ჩემს საცოლეს უნდა ველაპარაკო...

-დიო არსადაც არ გავა,ის არ არის აქ ზედმეტი და არც უცხო მამაკაცი ჩემთვის-ლეამ კიდევ ერთხელ მოსვა კაპუჩინო და დიოს შეხედა-სხვა დროს იმ კაფეში წავიდეთ,რა მე და სუჰო,რომ დავდიოდით

-როგორც თქვენ იტყვით-ჩანს უკვე ტვიში ურტყამდა,ლეას ასეთი თავდაჯერებულობა და ის ფაქტი,რომ სულ ეკიდა მის წინ ასეთი გავლენიანი და საშიში კრიმინალი,რომ იჯდა,ლეას წინ ნამდვილი ცეცხი იყო ჩანიოლის სახით,მაგრამ ის საერთოდ არ იმჩნევდა,თითქოს საერთოდ არ სწვავდა და აშინებდა ბიჭი მას,თუმცა ლეას უკვე სისხლი ჰქონდა გაყინული,ცოტაც და ალბათ ტირილს დაიწყებდა და დიოს ამოეფარებოდა პატარა ბავშვივით,თუმცა ამას არ იზამდა ის ასე არ დაეცემოდა ჩანს არ აჩვენებდა,რომ მისი ყველაზე და ყველაფერზე მეტად ეშინოდა..