YAVBAH:İlk Aşk 2

B:10-Anne

*Annesiz kalan insanlara iyi bakın, onların hep kalplerinde anne sevgisi, anne merhameti vardır. Siz ne kadar acımasız sansanız da... *

Saatler sonra soluğu merkezde almıştım. Üçünün de tutuklandığı haberinden sonra yerimde duramazdım. Belki iyi bir polis değildim, belki hislerimin beni ele geçirmesine engel olamıyordum evet, ama ne yapalım insan gerçekten aşık olunca tüm dünya yalan geliyor ona, bir tek o gerçek!

Haberi veren kişi Gece'ydi ve ben haberi alır almaz Mira'ya söylemeden çıktım evden.

Kapıya yavaşça vururarak bekledim. Gel sesiyle içeriye girdim. Ali Amir uğraştığı dosyalardan başını kaldırıp bana baktığında kısa bir şaşkınlık yaşasa da belli etmedi.

Yanıbaşında Gece vardı, elinde dosyalarla. Gece, bana bakıp gülümsediğinde bende ona gülümsedim. Bir anda çok iyi olmuştu aramız, biraz şaşırtıcı olsada.

"Hoşgeldin Bahar, ne diyeceksin dinliyorum," dedi Ali amir. Ses tonundan anladığım kadarıyla buraya ne için geldiğimi anlamıştı.

"Amirim ben, Yavuzun ve diğerlerinin yakalanmas..." daha lafımı bitiremeden Ali Amir sertçe sözümü kesti.

"Yavuz ve diğerlerini yakaladık, bize bir açık verdiler! Ve bizde bu açığı kullandık, buraya iyi ki geldin çünkü ben sana artık görevine devam edemeyeceğini açıklamak için seni çağıracaktım!" ağzım yaşadığım şokun etkisiyle aralanırken Gece de şaşkınlık içinde Ali Amire bakıyordu

"Nasıl yani?" dedim gözlerim dolarken.

"Yani artık tekrardan merkezde görev almaya devam edeceksin!"

"Amirim bakın, bir kişinin anlattıklarıyla Yavuz'u uzun süre içeride tutamazsınız, en fazla 5 yıla çıkar!" dedim bana inanmasını umarak. Maalesef ki bu söylediklerim doğruydu.

"Amirim Bahar haklı, adam belki yalancı şahitlik yaptığını iddia eder ve tekrardan üçünü de serbest bırakmak zorunda kalırız!" Ali Amir, Gece'ye kısa bir bakış attıktan sonra oturduğu yerden kalktı ve yanıma gelerek tam önümde durdu.

"Bunu gerçekten görevin olduğu için mi istiyorsun, yoksa Yavuz içeriden çıktığında senden nefret etmesin diye mi istiyorsun, Bahar?" zoraki şekilde yutkundum. İkisi içinde istiyordum ama sanırım ikinci seçenek daha ağır basıyordu.

"Yavuz zaten 20 yıl sonra içeriden çıktığında da benden nefret edecek, içeride kaldığı 20 yılda benden nefret edecek. Benim için değişen bir şey yok!" dedim bana inanmasını umarak.

"Belki 20 yıl içinde aşkın biter," dedi şüpheli bir tavırla.

"Benim aşkım ölene kadar bitmeyecek, amirim!" dedim net bir şekilde.

Ali Amir bana bakarak Gece'ye itafen konuştu. "Gerekenleri yapın ve üçünü de içeriden çıkartın. Bahar kendi elleriyle bana Yavuz'u getirecek!" Gece odadan çıktıktan sonra bende iyi günler dileyerek odadan çıktım.

Ali Amirin son zamanlardaki acımasız tavırlarına artık dayanamıyordum. Önceden ne güzeldi her şey sanki kızıymışım gibi sever ve korurdu beni. Tamam kabul ediyorum çok hatam var. Bir suçluya aşık olmak kabul edilir bir durum değil ama insan maalesef ki kalbine söz geçiremiyor.

Dışarı çıktığım an gökyüzüne çevirdim bakışlarımı. Sanki biri vardı özlediğim... Kokusuna hasret kaldığım biri... Ve o biri kim çok iyi biliyorum!

Annem... Derin bir soluk çektim içime ve o an ağlamaya başladım. Annesizlik zordu evet, hatta belki sevdiğini kaybetmekten daha zordu onun yokluğu.