BENİMLE YAN

"bitme sebebi"

19 yıl önce...

"Hey! Sen benim ablam değil misin? Ver bana oyuncağımı" dedi sarışın. O oyuncağı ona kara oğlanı vermişti ablası hırçınlaştı.

"Eğer daha fazla çırpınırsan cenki göremezsin"

"Niyeymiş"

"Çünkü o çok zengin siz eşit değilsiniz bir kere" küçük kızın ablası abla denemiycek kadar hırçın,kibirli ve kıskançtı. Küçük kız anlamıyordu. Neden böyleydi ablası.

"Hiçte bile! O beni çok seviyor" dedi sarışın ellerini beline koyarak. Ablası güldü;

"Önce sevginin anlamını öğren" dedi ve devam etti acımasız sözlerine "onlar zengin bebekleri ceren. Hepsi ümit verir ama sonra, puf! Ortadan kaybolurlar."

Küçük kız kendini sokağa attı. Kara oğlanı seviyordu hem de çok. Sevmek kelimesinin anlamını bilmese bile..

Şimdiki zaman..

Odamda oturmuş bireylerle oyalanmaya çalışırken kendime geldim. Tabii ya. Ablam hep farklı davranmıştı. Acımasızdı. Tebakıyordu titremesiyle ekranına baktım arayan cenkti. Açtım.

"Nasıl böyle birşey yaparsın!"

"Ne? Nasıl birşey?" dedim telaşla daha sonra ablamın, daha doğrusu üvey ablamın planı aklıma geldi ve sakinleştim.

"Bebeğimi öldürdün. Cemreyle bebeğimizi" kalbime hançer gibi saplandı sözleri. Hadi ama kara oğlan! Söz vermiştin! Bırakmıycaktın beni.. Hani bebeğimize minik geyik diyecektin..

"Ben yapmadım" diyebildim sadece. Bebeğimizin hâlâ nedimden olduğunu düşünüyordu. Nasıl bu kadar aptal olabilir. Bin defa seviştik hiç mi ampuller yanmadı be adam!

"Ben de inandım. Nedimle bebeğimiz çekecek bunun cezasını" lütfen aklındaki şeyi düşünüyor olmasın. Yalvarırım.

"Ne diyorsun cenk!"

"Diyorum ki bebeğiniz ölecek! Nasıl bizim cemreyle bebeğimiz öldüyse sizin de nedimle bebeğiniz ölecek!"

"Saçmalıyorsun böyle birşey olmayacak"

"Ben cemreyle aşıktım! Çocukluğumdan beri! Biliyorsun" dedi.. Niye aynı hançer kalbime girmişti. Keşke kalsaydı. Keşke hep orda dursaydı hiç çıkmasaydı. Çıkınca daha da acıdı canım..

"Sen öyle san!" dedim bağırarak daha sonra ağzımdan mırıltı gibi şunlar çıktı " kara oğlan"

15 sene önce...

Cemreden:
Cenk cerene aşıktı. BiR yolu olmalı te düşünürken aklıma bir fikir geldi. Ona kaza yaptırıp hafızasını kaybettirecektim. Ve hafızasını kaybettikten sonra bana aşık olacaktı. Cenkin yanına gittim.

"Hey! Kara oğlan"

"Bana kara oğlan demeyi kes! Sadece ceren bana kara oğlan diyebilir."

"Göreceğiz" dedim ve onu bir arabanın önüne atıp kaçtım.

Yazardan

Sarışın kara oğlanının yanına gidiyordu. Gördüğü manzara ağlamasına sebep oldu. Neler oluyordu? Kara oğlanı ölmüş müydü? Başına oturdu?

"Uyansana kara oğlan!" ağlaması daha da şiddetlenirken devam etti;

"Söz vermiştin, babam gibi uyumayacaktın" küçük erkek çocuğunu sarsmaya başladığında kafasından akan kanla gözleri açıldı;

"Kara oğlan! Ben artık sevmenin ne demek olduğunu öğrendim. Uyansana!" küçük dudaklarını teni bembeyaz olmuş kara oğlanının dudaklarına götürdü. Küçüktü. Öpüşmenin de demek olduğunu bilmiyordu. Ama yine de öptü onu. Küçücük bir öpücüktü bu.

"Ben de gelirim yanına! Ben de yatabilirim ki öyle! Bak " dedi küçük bedenini yerde yatan çocuğun yanına yönlendirirken. O da yattı onun yanına. Daha sonra bir feryat geldi aldı götürdü kara oğlanının yanından.

"Defol git şeytan kız! Oğlumu arabnın önüne atmışsın" küçük kız neye uğradığını şaşmıştı. O birşey yapmamıştı ki. Ne olduğunu bile bilmiyordu.

Kendi annesi aldı götürdü onu oradan. Oradan gitmemişti ki. Kara oğlanın kalbinden gitmişti oysaki.

Ertesi gün kara oğlan uyandı. Uyandı ama hiçbirşey hatırlamıyordu. Ailesi cemreyi de getirmişti çünkü cemre çetenin onu arabanın önüne attığını söylemişti. Oysaki kendi atmıştı onu arabanın önüne. Küçük çocuk gözlerini açtı ve hastane odasını süzdü.

"Siz kimsiniz" dedi anne ve babasına agah bey küçük çocuğun yanına geldi.

"Babanın ben yavrum. O da annen"

"Yaa peki şu güzel kız kim" dediğimde agah güldü.

"Cemre komuşumuzun kızı. Çok mu sevdin"

"Hıhı"

Hastaneye büyük zorluklarla gelmişti ceren koşa koşa kara oğlanının yanına koştu ama duydukları... Kara oğlanı artık ablasını mı seviyordu.. Odaya girdiğinde Şeniz öfkeli bakışlarını ona çevirdi.

"Defol Burdan şeytan"

Agah araya girdi.

"Şeniz onlar arkadaş bırak konuşsunlar."

"Kara oğlan" dedi küçük çocuğun yanına gelip "uyanmışsın" kara oğlanı ona duygusuz bakıyordu.

"Sen kimsin?"

"Sarışınınım ben"

"Tanımıyorum"

Cemre araya girdi;

"Gereksiz biri boşver. Kerdeşim." dediğinde küçük kızın kalbi kırılmıştı.

"Küstüm sana kara oğlan!" dedi ve koşarak mağralarına gitti. İlk orda karşılaşmışlardı...daha sonra bir el ona dokundu.

"Selam ben nedim. Oturabilir miyim" küçük kız sinirlendi. Bu mağra sadece kara oğlanın ve onun mağrasıydı.

"Git Burdan!" dedi ve çocuğu zorla da olsa çıkardı.çok küçüktü. Birden ağlamaya başladı.

"Artık kara oğlan yok.. Artık sarışın yok.. Niye yoksun kara oğlan! Niye gittin!"

Şimdiki zaman..

Ağzından kaçırdığım şeyle kendime bir küfür savurdum. Cenk konuştu.

"Kara oğlan da kim"

"Kimse!boşver"

Ceren karar vermişti. Bebeğin cenkin olduğunu cenke söyliyecekti. Başka çare yoktu. Cenk bebeği öldürecekti.

"Cenk benim sana birşey söylemem lazım"

"Kısa kes cemrenin yanına giricem"

"Karnındaki bebek. Nedimden değil"

"Yok artık! Kimden"

"Senden. Senin bebeğin o. Bizim bebeğimiz"

Veee Burdan da bölüm biterrrr.

Nasılsınızzz?

Sorulara geçelimm

*cemrenin küçükken yaptığı şeye ne diyorsunuz?

*küçüklükleri çok iyi değil mi?

*cenk ne diyecek?

*bölümü beğendiniz mi?

*küçüklüklerinden daha gelsin mi yoksa gelmesin mi?

Sizi seviyoreee❤

Yorumlarda görüşürüzzz😍😝