Büyük bir şirket, herkes tarafından tanınan yakışıklı, ünlü bir tasarımcı ve sakar olduğu kadar güzel, çizimleri ile tüm dikkatleri üzerine çeken yeni tasarımcı ve asistan kız. Bir yandan hayatındaki yeniliklere ayak uydurmaya çalışırken diğer yanda...
Çağla çok değerli bir çalışanımdı gözümde. Çok zekiydi çok becerikli ve çok yetenekliydi ayrıca çok.. çok güzeldi. Aramızda 3 yaş vardı ve güzel bir okuldan mezundu. Onca çalışanım arasında ondan asistanım olmasını istemiştim ki bundan dolayı herkesin dikkatini çektiği apaçık ortadaydı. Öyküyle liseden beri arkadaştık tavırlarını her ne kadar sevmesem de bu şirkette onun da payı çok büyüktü lakin az önceki hareketi bardağı taşırmıştı, artık iyi bir uyarıyı hakediyordu. Çağla'dan önce bir kaç çalışana da bu tarz ithamlarda bulunmuştu. Çağla çıktıktan hemen sonra öykünün odasına girip kapıyı kapattım. "Burak bak..." "Sen ne yaptığını sanıyorsun öykü? Bir çalışanın üzerine yürüyüp hakaret etmek nedir? Sen böyle kalitede biri misin?" "Burak tamam hatamı kabul ediyorum ama tek hatalı ben miyim? Konuyu biliyorsun anlatmış.." "Evet tek hatalı sensin. O benim çalışanım ve benim asistanım. Kendi departmanında çalışan eksikliği yaşıyorsan Arasla konuş eleman alsın. Bu konu burda kapanmıştır, bir dahaki hatanda çok farklı olur Öykü bilesin. Yaptığın kaçıncı hata bu?" Oturduğu yerden kalkıp ellerini kollarıma koydu. "Özür dilerim bir daha tekrarlanmayacak." "Umarım." dedim ve odadan çıktım. Koridordan geçerken meraklı gözlerle karşılaştım ve durup omlara doğru döndüm. "Arkadaşlar bu günlük bu kadar yeterli çıkabilirsiniz." Odamın kapısını açar açmaz Arasın garip dansları ile karşılaştım. "Gecelere akmaya hazır mısın bebeğim?" "Bas git işine Aras." "Mızıkçılık yapma!" "Oğlum yorgunum ertelesek?" "Ne dedin anlayamadım? Haa kaçta mı diye sordun? 8'de geliyorum evine, tamamdır." Emrivaki yaparak odadan hızla çıktı. Kravatımı çıkarıp düğmelerden bir iki tanesini açtım, yorucu bir gündü.
Duştan çıkıp havluyla mutfağa indim. Bir fincan kahvemi alıp televizyonu açtım. Arasın gelmesine 2 saat vardı daha. At yarışları, spor kanalları... Bilgisayarımı açıp mailleri kontrol ettim. Sosyal medya hesabıma girip boş boş vakit geçirmeye karar verdim. Çağla'nın hesabı var mıydı acaba? Arama yerine adını yazıp hesaplara göz gezdirdim hesabını bulup şöyle bi göz attım, bir sürü fotoğraf paylaşmıştı. Bir dakika.. Ne halt yiyordum ben? Bilgisayarı önümdeki geniş cam sehpaya bırakıp arkama yaslandım. Kız çok güzeldi lan! Hayır Burak iş arkadaşın o senin. Ne işi? Mesai bittiği zaman iş arkadaşlığı falan kalmıyordu sonuçta.. Saatime bakıp üzerimi giyinmeye, giyinme odasına geçtim. Salaş beyaz bir tişört, hafif yırtmaçlı siyah kotumu üzerime geçiriverdim. Beyaz spor ayakkabılarımı giyip kapıyı açmaya, aşağıya indim. "Wuuwww! Yakıyorsun abiii!!" "Uğraşma benimle." diyerek kafasına bir tane patlattım. "Çıkalım?"
*
Çağla Kösem
"Burcu nereye gideceğimizi söylemezsen vallaha giymem bunu!" "Ya neyi var sanki???" "Çüş kızım! Ne demek neyi var?! Şuna bak!" Elimdeki siyah sırtı açık elbiseyi gözünün içine sokarca gösterdim. "Söz verdin." Ayaklarımı yere vura vura odama gidip elbiseyi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
