SİL BAŞTAN

6.Bölüm

Günümüz:

kazanmayı isterdim her şeyde her yerde ,

sevmeyi isterdim en azından sevmeyi hisetmeyi ,

koşarak kendimi herşeyden herkesten soyutlamak isterdim ,

şu an her şeyi yakıp tekrar yeniden bir hayat yaşamak istiyorum herkesi tekrar tanımak ama yeni yüzler hiç bir çıkar olmadan yaşamak istiyorum hayatımı.

sahilde yürüyorum şu an kulağımda kulaklık hiçkimse umrumda değil dünya yansa akrkama dönüp bakmam o kadar dalmışım kı düşüncelere kulağımda çalan en sevdiğim şarkıyı bile duyamıyordumnakaratı gelince bende şarkıyı mırıldanmaya başladım.

''Haydi gel benimle ol 

oturup yıldızlardan

 bakalım dünyadaki neslimize

 ordaki sevgililer özenip birer birer

 gün olur erişirler ikimize.''

nedensizce aklıma gelen kişi arda oldu ama benim rüzgarı düşünmem gerekiyordu sevdiğim kişi rüzgardı öyle değilmi ama neden benim aklıma arda geliyordu neden şu an rüzgara gitmem gerekirken kendimi aradaya gitmem gerekiyormuş gibi geliyor belkide o kadar zaman bana baktığı için beni kolladığı için bana söylemese de beni sevdiği içindir ama bence bu sadece benim kurgum o beni sevmiyor bence suçlu piskolojisiyle bana öyle bakmak zorunda kaldı şimdi bakması için hiç bir neden kalmadı hiçbir zorunluluğu yok belkide içten içe benden kurtulduğu için seviniyordur bile .

ben o kadar düşüncelere dalmışım ki ne kadar yürüdüm kaç tane şarkı çaldı hiç bilmiyorum tek bildiğim şu an ardanın evinin önünde o saraa yavrusuna baktığım .

bir yıl kos koca bir yılım geçti benim bu evde her gece kabus gördüm her gördüğüm kabusta yanımda olan arda her ağladığımda benden daha çok canı yanan arda .

kapı açıldı ben yine boş gözlerle kapıya bakıyordum kapıdan arda çıktı benimde kalbime bir ok o kadar bitik bir haldeydi ki darma dağan olmuş onu ilk defa öyle görüyordum ilk defa saçlarını düzeltmeden çıkmış kapıdan ılk defa ne giydiğine bakmadan sanırım beni camda görmüş görür görmez apar topar çıkmış kapıdan.

arda içim acıdı onu öyle görünce belki benim bunları yaşamamın tek suçlusu o ama onun öyle olmasının sebebi de benim sanırım .

arda onu öyle orda o halde görmek aklımın ucundan bile gelmezdi zaten neden buraya geldiğimi de bilmiyorum arda yavaş yavaş yanıma gelmeye başladı yüzüme baktı o nasıl bitmişse bende öyle bittim o nasıl yıprandıysa ben iki misti yıprandım onasıl ağladıysa benim tek fark ben son bir yıldır her akşam ağlıyordum sadece bu gündüze de yansıdı.

''B-Büşram..''

ve durdu çunku öyle ruhsuz bakıyordum ki nasil bakmam gerektiğini de bilemedim çünkü her ne kadar kaza olsa da burda benim  hayatım gitmişti ailem her şeyim kımsem kalmamıştı hiç kimsem.

arda elini uzatarak tekrar yeniledi ''B-Büşram'' kekeliyordu ismimi söylerken konuşamıyordu sanki elini uzattığında bir adım geri attım yapamazdım her şeyi unutup ona efendim diyemezdim ona gidemezdim burda kolay atlatacağım bir şey yaşanmadı bunu kolay kolay affedemezdim o kadar kolay olamazdı arkama dönüp geldiğim yoldan geri döndüm ve kulaklığımı yine taktim nakarata gelmiş ve şunlar çalıyordu.

''ellergünahkar,

diller günahkar,

bir çağ yangını bu bütün,

dünya günahkar.............''

***

herkese merhaba

bu hikayeyi okuduğunuz saati yazarmısınız ?

Sizce Arda mı? Rüzgar mı?

ve ithaf isteyenler yoruma yazsın bir sonraki bölümü size ithaf ediyim .

bide herkes en yakın arkadaşını etiketlesin bakalım.

instagram: emayne_77_