Έρωτας, γλυκός σαν μέλι; (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

8ο Κεφάλαιο

Στο γραφείο του Σπύρου η ατμόσφαιρα έμοιαζε να είναι ιδιαίτερα ηλεκτρισμένη, με τους δύο μελλοντικούς συνεργάτες να ανταλλάσσουν δολοφονικές ματιές κάθε φορά που τα βλέμματα τους συναντιόταν. Η Εριφύλη ήταν η πρώτη μου σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της όντας θυμωμένη με όσα είχαν προηγηθεί, ενώ ο Ορέστης ασυναίσθητα είχε αντιγράψει αυτή της την κίνηση με αποτέλεσμα οι δυο τους να μοιάζουν με δυο παιδιά που είχαν τσακωθεί μεταξύ τους και πλέον δεν μιλιόντουσαν.

Βλέποντας αυτή την εικόνα, ο Σπύρος συγκράτησε με δυσκολία τα γέλια του. Μια λάθος κίνηση και αυτοί οι δύο ήταν ικανοί να μαλώσουν πάλι από την αρχή. Ο φίλος του τον είχε ενημερώσει για τον οξύθυμο χαρακτήρα της αλλά και για το πόσο υπεύθυνη ήταν στην δουλειά της. Σε αυτό θα βασιζόταν λοιπόν ώστε να τους επαναφέρει στην τάξη.

«Λοιπόν, τι λέτε θα καθίσετε;»  Έκανε μια προσπάθεια να τους πάρει με το καλό. Αν δεν έπιανε θα άλλαζε μέθοδο.

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και μόνο τότε παρατήρησαν ότι στεκόταν ακόμη όρθιοι μπροστά από το γραφείο. 

«Μάλιστα θείε». Ο Ορέστης προχώρησε πρώτος προς την αριστερή πολυθρόνα και η Εριφύλη αντίστοιχα προς την δεξιά. Κάθισαν ταυτόχρονα στις θέσεις τους χωρίς να ανταλλάξουν ούτε μια ματιά.

Η Εριφύλη ψιθύρισε μέσα από τα δόντια της κάτι αρκετά κοροϊδευτικό που αφορούσε τον άνδρα απέναντι της, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Ορέστη ο οποίος της έριξε μια άγρια ματιά. Η ίδια του το ανταπέδωσε, αφού του χαμογέλασε ειρωνικά.

Αν συνέχιζαν έτσι, δεν θα έκαναν ποτέ την δουλειά που είχαν αναλάβει.

«Παιδιά! Συμμορφωθείτε! Θέλω να δείξετε τον ανάλογο σεβασμό και οι δυο σας». Ένιωθε λες και δεν είχε απέναντι του δυο ενήλικες αλλά σαν να μάλωνε δυο πεντάχρονα παιδάκια.

Κι άντε να δικαιολογούσε την αντίδραση της Εριφύλης καθώς ήταν μια γυναίκα με δύσκολο χαρακτήρα αλλά ο ανιψιός του τι είχε πάθει; Αυτός ήταν πάντοτε ευγενικός με όλους. Ακόμη και με τους πολύ απαιτητικούς ανθρώπους εκείνος δεν ξεχνούσε τους τρόπους του. Τι είχε αλλάξει τώρα;

Δεν του άρεσε αυτή τους η συμπεριφορά και σίγουρα τον ανησυχούσε σχετικά με την απόφαση που είχε πάρει.

Η Εριφύλη παρατηρούσε τις αντιδράσεις του Σπύρου Βασιλείου ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευση του και τότε ήταν που ήρθαν στο μυαλό της τα λόγια του πατέρα της. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να τον απογοητεύσει για αυτό κι αποφάσισε να ηρεμήσει για την ώρα.