Έρωτας, γλυκός σαν μέλι; (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

17ο Κεφάλαιο

Ο Γιώργος Βασιλείου μόλις είχε φτάσει στο μελισσοκομείο παρατήρησε παραξενεμένος την πόρτα της εισόδου του ανοιχτή. Αρχικά, ο νους του πήγε στο κακό όταν όμως πλησίασε κοντύτερα για να δει τυχόν ύποπτες κινήσεις που θα μαρτυρούσαν την παραβίαση, παρατήρησε πως κλειδαριά της πόρτας ήταν σε άριστη κατάσταση. Προχώρησε στο εσωτερικό του εργαστηρίου με αργό βήμα, ήταν έτοιμος να επιτεθεί στους πιθανούς διαρρήκτες...

Ωστόσο η καρδιά του μπήκε στην θέση της, όταν έφτασε στα αυτιά του η φωνή του γιου του και μια άλλη άγνωστη σε εκείνον γυναικεία φωνή. Έσμιξε συνοφρυωμένος τα φρύδια του, ακολουθώντας τον ήχο των φωνών τους.

Η πόρτα στον χώρο φύλαξης των μελιών ήταν ανοιχτή με αποτέλεσμα ο πατέρας του Ορέστη να γίνει θεατής μιας όχι και τόσο αθώας σκηνής.

«Αγόρι μου ποια είναι η κοπέλα;» ο Γιώργος κοίταξε τον γιο του γεμάτος περιέργεια, ήταν η πρώτη φορά που έφερνε μια γυναίκα στο εργαστήριο τους. Και αν λάμβανε υπόψιν του τα όσα είχε δει άθελά του τα πράγματα ήταν μάλλον σοβαρά.

Πρόσεξε το ξάφνιασμα της κοπέλας, η οποία μάλλον είχε τρομάξει παραπάνω από όσο θα ήθελε, καθώς το γυάλινο βάζο με το μέλι που κρατούσε στα χέρια της είχε γίνει πια ένα με το πάτωμα.

Η Εριφύλη ακούγοντας την φωνή του άγνωστου άνδρα, αφού πρώτα κοίταξε το θρυμματισμένο βάζο μπροστά στα πόδια της, έσπευσε να απομακρυνθεί ντροπιασμένη από τον Ορέστη. Εκείνος από την άλλη μεριά, βλαστήμησε άηχα μέσα από τα δόντια του. Ο πατέρας του βρήκε την πιο ακατάλληλη στιγμή για να έρθει.

Το τηλέφωνο της Εριφύλης ήχησε δυνατά στον χώρο και ο Ορέστης που το είχε τοποθετήσει στη τσέπη του παντελονιού του έτεινε το χέρι του προς το μέρος της για να της το δώσει. Τα δάχτυλα τους αγγίχτηκαν ελαφρά με αυτή την επαφή ενώ είχαν καταφέρει να τραβήξουν και πάλι την προσοχή του πατέρα του ο οποίος παρατηρούσε έκπληκτος τις κινήσεις τους.

«Με... με συγχωρείτε, θα πρέπει να απαντήσω στο τηλεφώνημα. Θα θα επιστρέψω σε λίγο» ψέλλισε γρήγορα, βάζοντας το στα πόδια.

Ο Ορέστης έμεινε να παρακολουθεί με το βλέμμα του την πρασινομάτα που τον είχε τρελάνει να ξεφεύγει για άλλη μια φορά από τα δίχτυα του.

«Γιε μου περιμένω κάποιες εξηγήσεις» άκουσε την απαιτητική φωνή του πατέρα του που τον προσγείωσε στην πραγματικότητα.

«Ωχου. Τι θες και εσύ βρε γερό; Άσε με» απάντησε ξενερωμένος, δεν φτάνει που του είχε χαλάσει την στιγμή.