Secrets of the dark forest (ON HOLD)

Vader ontmoeten

Ik sta op uit het bad en zie dat de dienstmeisjes met een prachtige jurk in hun handen staan. Nou ja prachtig, het is mijn smaak. De jurk is helemaal zwart en belegt met diep rode steentjes, echt zo een duistere jurk. 'Wauw die is echt prachtig.' Zeg ik tegen de meisjes. Ze glimlachten allemaal naar mij. 'We zullen u helpen de jurk aan te krijgen, daarna doen we uw haar en make-up. en pas daarna bent u gereed om uw vader te ontmoeten.' Ik knik en krijg tegelijk kriebels in mijn buik, ik ga straks gewoon mijn echte vader ontmoeten. 

Ik trek mijn badjas uit en de 3 dienstmeisjes trekken de jurk over mijn hoofd. Als die eenmaal op zijn plaats zit begint het aantrekken van het korstet. Het korstet zit zo strak dat mijn borsten er bijna uitknallen en ik bijna geen adem meer kan halen. 'Zit het korstet niet wat strak' piep ik. 'Nee hoor daar wen je aan. geloof ons' Lacht het kleinste meisje. 'Wat zijn jullie namen eigenlijk??' Alle drie kijken ze me verbaast aan. 'Het is niet gebruikelijk dat de prinses of de koning onze namen gebruikt, voor jullie zijn wij gewoon dienstmeisjes' Zegt het langste meisje. 'Ik vindt namen toch wel handiger.' 'Oke dan, mijn naam is Gealach, dat is iers voor Maan.' Zegt het langste meisje. 'Ik ben Ghrian, dat is iers voor Zon' Zegt het middelste meisje. 'En ik ben Réalta, dat is Ster in het iers.' Zegt het kleinste meisje vrolijk. 'leuk jullie te ontmoeten.' Ik glimlach terug naar ze. Als de jurk helemaal klaar is kijk ik snel in de spiegel. Ik zie er prachtig uit, alleen maar haar is nog een echte puinhoop, overal zitten klitten en het pluist ontzettend. Réalta gaat met mijn haar aan de slag, terwijl Gealach mijn nagels doet en Ghrian mijn make-up bijwerk. Na voor mijn gevoel een uur ben ik klaar, ik nogmaal in de spiegel..... 'Wauw, ik zie er echt prachtig uit. Dankje wel voor dit geweldige werk.' Ghrian, Gealach en Réalta kijken me met dankbare ogen aan. 'Het was ons een genoege. U heeft ook zo een prachtige huidskleur en uw haar is net engelen haar.' Zegt Gealach liefjes. 'Mag ik nu mijn vader ontmoeten?' 'Tuurlijk kom snel, en trek snel deze schoenen aan.' Ik kijk naar Ghrian die me schoenen toe schuift. Shit het zijn echt hele hoge naalthakken, en ik ben echt een ramp met op hakken lopen. Ik zet me over mijn angst heen en trek ze aan. Ik loop wiebelent achter de drie meisjes aan. na ongeveer 10 minutjes lopen staan we voor een gigantische zwarte deur. 'Uw vader is hier achter, samen met mijn koningin en zijn pas geboren zoon.' Ik kijk met grote ogen naar Réalta. 'Is mijn vader getrouwd?' Ze knikken alle drie. 'Moet ik eigenlijk voor ze buigen en hoe moet ik ze aanspreken?' 'Uw vader kunt u vader noemen en de koningin kunt u bij haar voornaam noemen, ze heet Tine, en haar zoontje heet Cré. Succes prinses' Ze duwen me naar voren waardoor ik half de grote zaal in struikel. Iedereen schiet overeind als ik weer een poging doe om te blijven staan op die verdomde hakken. Iedereen kijk naar me en ik voel dat ik rood aanloop. 'S-sorry.' mompel ik zachtjes. Een man die op de grote stoel zit staat op en loop naar me toe, hij ziet er verassend menselijk uit. 'Destiny, wat een genoege om je te ontmoeten.' zegt de man met een zware stem. 'Ehm insgelijks Meneer....' de man begint te lachen. 'Je herkent me niet hè?' Ik schud mijn hoofd 'Ik heb je vader.' Mijn mond valt open, ik begin gelijk vergelijkingen te zoeken, hij heeft met als ik bijna zwarte ogen, en een dun postuur. Hij heeft zelf alleen ook zwart haar, mijn haar is bijna wit. Dus hoe ik daaraan kom.... geen idee. Mijn moeder had donker blond haar. 'Mijn lieve Destiny, loop met me mee. Dan zal ik je je stiefmoeder voorstellen en je half broertje.' Zegt mijn vader. Voor een demon praat hij verassend goed engels. Ik loop achter hem aan. naast de grote stoel staan nog 2 stoelen waar van er op 1 een lange slanke vrouw zit, met een klein wit buideltje in haar armen. 'Dit is mijn vrouw Tine en mijn zoontje Cré.' Hij wijst naar de lange slanke vrouw, ze glimlacht moederlijk naar me. en tikt op de stoel naast haar, ik loop langzaam naar haar toe en ga zitten. mijn vader gaat aan de andere kant van me zitten en kijkt me trots aan. 'Welkom thuis Destiny.' Fluistert Tine net hard genoeg zodat ik het kan horen. Ik glimlach naar haar. 'Dankje, maar wat moet ik nu doen dan??' Vraag ik aan haar. 'Je moet alleen stilzitten en mooi wezen hahaha, je vader heeft een aantal mannen uitgezocht die met je willen trouwen zodat je zijn troon kan overnemen.' Ik kijk Tine met grote ogen aan. 'Meen je dit??' Tine knikt. 'Maar ik ben nog helemaal niet klaar om te trouwen.' 'Lieve meid, je gaat nu 12 mannen ontmoeten je hoeft niet gelijk morgen te trouwen. Pas over een jaar, hoef jij je verloving bekent te maken.' Fuck, mooi is dat dan. Ga je leuk naar je vader hoor je gelijk de eerste dag dat je over een jaar gaat trouwen met een vent die ik nog nooit heb ontmoet. 'Zijn het alleen demon mannen?' Mijn vader schud zijn hoofd. 'Tuurlijk niet meisje, er zijn 4 mensen mannen, 4 demon mannen en 4 engel mannen. Hun hebbeb zich opgegeven om met je te trouwen. Ik en Tine hebben de knapste en rijkste mannen uitgekozen.' Ik knik verdoofd. Alleen het woord engel, ik ga gewoon een engel ontmoeten. 'Laat de jongens binnen komen.' Roept mijn vader plots door de hal, ik schrik me dood, naast me hoor ik Tine me uitlachen. 'Rustig meissie, je vader heeft wel vaker die plotselinge uitbarsting.' Zegt ze lachend.

Er komen 12 jongens binnen lopen. Ze buigen voor me. Ik kijk ze 1 voor 1 aan, de engelen zijn bijzonder knap, de demonen tja wat moet je daar van zeggen, 2 zijn er knap en 2 zien eruit alsof ze uit een graftombe komen, en de 4 mensen alle 4 zijn ze knap, mijn ogen glijden naar de laaste jongen. Mijn mond valt open. Het is Dave. In mijn ooghoeken zie ik mijn vader opstaan. 'Heren, wat fijn om jullie hier te mogen uitnodigen. Mijn dochter zal nu 2 van de 12 jongens naar huis sturen. Dit is als traditie dat ze alleen op het uiterlijk afgaat, en jullie zullen jezelf formeel aan mijn dochter, mijzelf en mijn vrouw voorstellen. Als dit achter de rug is zal ik nog 1 jongen naar huis sturen. Dus als conclusie aan het einde van de avond zijn er nog meer 9 jongens over.' Ik kijk mijn vader geschokt aan. 'Ga dochter. De jongens zullen je niets aandoen als je ze weg stuurt.' Ik knik en sta op. Ik loop naar de eerste jongen 1 van de engelen. 'Prinses het is mij een genoegen om u te ontmoeten. Mijn naam is Álainn, het is mij een genoege om u te mogen ontmoeten.'