Gördüklerim karşısında nefesim kesilmişti. Kağıdı yavaşça yere bıraktım. Kısa bi baygınlık geçirdim.
Kağıt artık bıraktığım yerde değildi
ama o kağıt gözümün önünden gitmiyordu o seside kafamın içinden atamıyordum. Kafamın içinde hep "S-sen bunları rüya mı zannediyorsun" diye yankılanıyordu.
Bi türlü kafandan atamıyordum o iğrenç sesi...
Delirdiğimi düşünmeye başlamıştım. Bu durumu aileme nasıl anlatırdım. Zaten annem hastaydı böyle bi durum karşısında yıkılırdı. Çaresiz kalmıştım.
Odamın bi köşesine çekildim ve kendime vurmaya başladım. Onun o kırmızı gözleri gözlerimi her kapadığımda görüyordum. Yaşadıklarımın hepsi gözümün önünden geçiyordu.
Artık gerçek ile rüya yı bile ayırt edemiyordum.
"Acaba şimdi rüyada mıydım ?"
Evett evett delirmiştim. Neyin gerçek neyin hayal olduğunu anlayamıyordum.
Ailemin bu durum karşısında yıkılcaklarını biliyordum ama artık söylemem gerekiyordu.
Bir kerede herşeyi anneme ve babama anlatmıştım bütün yaşadıklarımı bütün korkularımı rüyalarımı evettt herşeyiii.
Annem sadece donuk bir ifade ile bana bakıyordu söylediklerim onu baya derinden etkilemişti.
Üzgündü ama belli etmemeye çalışıyordu. Babam daha soğuk kanlıydı ve hemen tedavi olmam gerektiğini yoksa bu durum ilerleyebilceğini söyledi ve psikoloğa gitmem gerektiğini söyledi.
" Eveettt artık resmi olarak bir delii olmuştumm. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Şizofrenin Günlüğü
Misterio / SuspensoBir rüya sonucu " Gerçek ile Hayali " ayırt edemeyen kafasının içinde sesler duyan ve zamanla onlarla arkadaş olan bir çocuğun hikayesi. Tüm telif hakları voldemort'un olmayan burun deliklerinde saklıdır.
