Unreasonable Feelings

chapter 5

~Chapter 5~

~ owning her innocents ~

“Bweseett ka talaga! Argg.” Sigaw ko kay James dahil sa sobrang kainisan, kasi naman e! nakabuntot na naman sa likuran ko. Ang sarap talagang patikimin ng isang  suntok, alam moyon? Yong gigil na gigil kana?

Papunta ako ngayon sa library para pag-aralan sana yong assignments ng major ko nang makita ko si James sa medyo di kalayuan. Tatago na sana ako pero huli na ang lahat dahil naunahan na nya pala akong makita.

“Wala kabang klase ha? Or sadyang nag lalakwatsa kalang empakto ka. Pambihira naman kasi sayo e! tinitake advantage mo yong pagiging vice president ni sir Melvin.” inirapan ko talaga sya ng kay ubod tirik.

“Grabe ka naman makapagsalita. E parang wala namang vacant time kung ganoon. Seguro timing rin ata yong pag labas ko galing c.r ng makita kita.” pag eexplain ng walang hiya.

I'm so fucking damn annoyed by this jerk. He always give me headache. And I thought my life was always into danger when everytime I'm with him, coz whenever I'm with him I think there's something happened that I can't even predict like what happened last time in the gym.

“Oy bro!..” Sabi nong lalaking naka salubong namin sa hallway sabay aper kay James.

Buti walang tao masyado dahil class hours pa. Kaya di gaano ka crowded yong hallway.

Ang hinayupak. Wala raw syang kakilala e ang lakas nga kung maka aper aper don sa lalaking diko rin naman kakilala. He such a "Liar".

It's my time to escape.

Binilisan ko ang lakad habang may kausap pa ang walang hiya at sabay liko sa kaliwang hallway para di na nya pa ako masusundan pa.

Ha!. Kala nya lang. Hindi nya ako kayang buntotan no. Bweset talaga tong si ricca. Kung hinde talaga dahil sa kanya edi sana mangyari to ngayon sakin na para tuloy akong suspect na tago ng tago. Bweset talaga.

Buti nalang wala ang bruhang yon ngayon kasi kung nandito yon seguroy mababalatan ko talaga sya ng buhay. Save by the project talaga ang empakta kasi nandon sya ngayon sa comlab kasama sina Jade, Aljean, Sicee, Elsie at Sweet na may ginagawa rin.

Ang hirap talaga na palagi ka nalang pupunta sa library, kulang nalang dito na ako titira. Leche talaga rin tong mga assignments nato. Saka ang sarap ring balatan tong mga kaibigan ko kasi makiki benipesyo rin sa assignments ko. Though ano nalang yong "What friends are for".

“Shiiittt..” Mura at sabay hawak ko sa noo ng bigla akong nabunggo sa dibdib ng walang hiyang-... "Shhiittt".

How could he was here? When the last time I remember was I leave him talking with his friend? Is he a Damon or Angel? nag tetiliport bato?

Ayts! Gaga. Bat diko naisip na may alternative route pa pala pa puntang library.

“Trying to escape from me is not good.” seryosong sabi nya habang nakatitig sakin.

I feel something inside my stomach that makes my inner organ feels so weak when the way he looked at me.

But hell. I think that something I felt right now is anger maybe? Yes, I feel so angry and annoyed to him. He was so frustrating.

“Then, trying to always follow on me whenever I go isn't good also.” taas kilay ko syang tinitigan pabalik. I'm not even intimidate with his gaze.

Nakaka inis na talaga tong lalaking to. Ano bang kailangan nito sakin? Ang kulit nya talaga.

“Trying to follow on you I think is the next l-level?... A-a.” Sabi nya na nauutal at pinabitin pa ng bweset. “anong level ha? ano?..” pagalit kong usal sa kanya. “... Amp. Wag na, sakin lang muna yon.” tawa nya sabay kamot sa kanyang batok.