twitter.

15

14'ü okumayı unutmayın <3

"sen evi terk ettin cidden farkında mısın?" ağzıma cips attığım sağ elimi üzerime silip kageyama'ya bakmadan kafamı salladım. "cipsi bitirme." diye uyardığında kaşlarımı çatıp kafamı kaldırdım. "film açıyorum. boşuna almadım yani."

"aman, al." tabağı önümdeki alçak masaya bırakıp tekrar kanepede toplandım. dizlerimi kendime çekmiş telefon oynuyordum. "sen niye buralarda oturuyorsun, kags?" bana anlamadığını güzel belli eden bir bakış attı. "yani oikawa'nın evi bizim eve çok uzak. senin de o taraflarda oturduğunu sanmıştım."

"ben okuyorum." dedi önce kumandayı sonra kendisini kanepeye, yanıma atarken. "oikawa ile yakındı evlerimiz ama sonra ben buradan tutmak zorunda kaldım. taşındıktan sonra oikawa'dan sizlerin de bu civarda oturduğunu öğrendim. öyle yani."

"ajan olduğunu düşünüyorum hâlâ." dediğimde güldü. istemsizce şaşırdım. gülüşünün bu kadar güzel olabileceğini düşünmüyordum çünkü. surat ifademi gördüğünde kaşlarını kaldırdı. suratında eğlenen bir ifade vardı halen. "gülüşün güzelmiş. neden hep asık suratlısın?"

tebessüm edip önüne döndü. utandığını düşündüm. "mizacımdan dolayı. çok arkadaşım olmadığı için biraz böyle yalnız takılıyorum sanırım ondan dolayı oluyor."

büyük ev gözüme boş göründü o an. cidden yalnız hissettim onun gibi. o ağzına cips atarken kapanan telefonumu açıp gruba girdim.

sunhinata: lan beyler
toplaşın
kageyama ile film gecesi yapıyoruz
şu tsukki mi her kimse sizi getirsin evine
hadi
mazeret yok
herkes geliyor

kageyama'nın haberi bile yoktu oysa.

kucağına koyduğu tabağı kendime alıp bağdaş kurdum ve filme odaklandım. kıkırdadı.

ölmezsek iyi. çünkü güzel gülüyor.