Vaka: 411

Giriş ( Arka Bahçe )

Hava soğuktu. Her taraf zifiri karanlıktı. Feyza, soğuktan tir tir titriyordu. Ben ise nedensizce üşümüyordum. Bütün evlerdeki ışıklar kapanmış çoktan uyumuştu herkes. Sokakta sessizce ilerliyorduk. Bir çıtırtı duydum. Üzerime giydiğim kalın giysiler beni terletmeye başlamıştı. Yanımızdaki evin bahçesinden geliyordu ses. Feyza korkudan bana sarılmaya kalkınca ona elimle dur işareti yaptım. Bahçeye bakmaya giderken Feyza da arkamdan geliyordu. Bende biraz korkmuştum ama işim gereği ne olduğuna bakmalıydım. Mesleğim dedektiflikti.
İşimi seviyordum. Bu bölgede devriye gezmemizin sebebi geçenlerde burada bir kadın cinayeti işlenmişti. Katili bulmak için bu bölgede devriye geziyorduk. Bende bir kadındım ve kadının katilini bulmayı kendime boyun borcu olarak görüyordum.

Çıtırtının sesi artık kesilmişti. Ama bu demek değildir ki orada kimse yok. İlerliyorduk. Feyza beni sürekli dürtüyordu. Korkuyordu. Bu kızın nasıl dedektif olmak istediğini anlamış değilim. Çoğu vakada birlikteydik ve her görevde korkuyordu. Bu da benim biraz canımı sıkıyordu. Ben ona göre daha cesurdum. Çıtırtı sesini tekrar duydum. Sanırım artık orada kimin olduğunu bulmalıydım. Adımlarımı daha hızlı attım. Bahçeye çok az kalmıştı. Soluklarım hızla sığlaşmaya başlamıştı.
Daha hızlı olmalıydım yoksa oradaki her kimse kaçabilirdi. Ve işte bahçeye geldik. Feyza'nın korku soluklarını duyabiliyordum. İşte o çıtırtı sesi. Yine duydum. İlerledim. Ve duvarı döndüm. Bahçeyi görüyordum artık. Ama sanırım boşuna gelmiştik buraya. Çünkü çıtırtı sadece bir kediye aitti. Bu sinir bozucuydu. Belki de katili bulacaktım. Ama sadece bir kediymiş. Ne harika.