✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿
Juliet, jej rodzina i sabat żyją sobie spokojnym życiem w Paryżu. Jednak wszytko się zmienia, kiedy ojciec dziewczyny zaczyna chorować. Matka nastolatki chcąc uratować swojego męża, wysyła ja na inny kontynent aby odnalazła i przy...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿
- Co chcecie żebym zrobiła? - spytała patrząc na Kola wdrodzę do posiadłości Mikealsonów.
- Jak dojdziemy to się dowiesz, spokojnie - odpowiedział.
Uznała to za irytujące, że nie może powiedzieć jej już teraz. Szczerze mówiąc to trochę się bała, w końcu to pierwotni. Jak będą chcieli, żeby pomogła im kogoś zabić? To jest sprzeczne z jej kowenem, który od zawsze chronił życie innych. Jedność i pojednanie, tak brzmiało motto Le Bon przekazywane z pokolenia na pokolenie. Sabat nie zabijał, sabat ratował od śmierci. Zaklęcia, których uczyli się członkowie na początku swojego życia, były to zaklęcia uzdrawiające, takie, które mogą się przydać w razie jakiegoś wypadku.
Juliet i Kol szli w ciszy, aż doszli do budynku do którego zmierzali. Wampir niczym gentleman otworzył drzwi przed wiedźmą i wpuścił ją do środka. Weszli do pomieszczenia.
- Witam ponownie - odezwał się Klaus patrząc na dziewczynę. Siedział na fotelu popijając Bourbon. - Zapraszam - wskazał ręką na fotel naprzeciwko niego.
Ruszyła się więc z miejsca i usiadła na wskazanym przez niego miejsca.
- Zanim przyjedzie Elijah i Rebekah - powiedział - Powiedz, po co tak naprawdę chcesz medalion Roweny?
Miała powiedzieć mu prawdę? O tym że jej ojciec umiera? O tym, że sabat może mu pomóc tylko jeśli będzie miał dostęp do pełnej mocy? Nie ma mowy.
- Mam dość tego, że potrzebuje źródła - skłamała, patrząc na hybrydę.
Niklaus uśmiechną się nieznacznie, w dość dziwny sposób. Lekko straszny i psychopatyczny.
- Mam nadzieję, że moi bracia bardzo cię nie przestraszyli - zobaczyła jak do domu wchodzi blondynka w towarzystwie czarnoskórego mężczyzny.
- Nie zdążyliśmy, siostro - odpowiedział jej Kol
Blondynka stanęła przed Juliet i z uśmiechem na ustach wyciągnęła w jej stronę dłoń.
- Wczoraj, no cóż nie miałyśmy zbyt dobrego początku - rzekła - Rebekah
- Juliet - uścisnęła lekko dłoń blondynki również się do niej uśmiechając. - Więc czego chcecie w zamian za naszyjnik?
- Abyś pomogła unieszkodliwić naszą matkę - spojrzała z szeroko otwartymi oczami na najstarszego z pierwotnych, który właśnie wszedł do pokoju.
