Masumi

Hoofdstuk 1

Toen ik zes jaar oud was viel het mijn ouders op dat ik sneller groeide dan mijn leeftijdsgenoten, zowel lichamelijk als geestelijk. Mijn iQ was gelijk aan het iQ van een negenjarige, ik liep dus drie jaar voor. Toen ik twaalf werd, was mijn iQ al hoger dan dat van de gemiddelde volwassene. Toen ik zestien werd, kwamen de doktoren erachter dat mijn lichaam en hersenen volledig volgroeid waren. Ze hadden er geen verklaring voor, maar mijn ouders hadden er geen moeite mee. Op mijn zestiende slaagde ik voor mijn vwo-diploma, en ging ik meteen door naar mijn studie psychologie. Ik werd vandaag achttien, de dag dat ik eindelijk uit huis kon. Ik ging verhuizen naar een kamer in hetzelfde studentenhuis als waar mijn beste vriend woonde. Hij heette Lev, een jongen met blond haar en blauwe ogen van twintig. Hij zat bij mij in de klas op de middelbare school. Het leeftijdsverschil was nooit een probleem geweest, ik liep mentaal namelijk heel erg voor voor mijn leeftijd. Ik ging zijn vrienden uit het studentenhuis voor het eerst ontmoeten.

Ik werd wakker met bonkende koppijn. Mijn zus Lola en ik hadden gisteren wat drankjes op voor mijn verjaardag, maar ik had er net wat te veel op, waardoor ik nu met een kater was wakker geworden. Lola was twee jaar ouder dan ik, twintig dus. Zij woonde al langer op zichzelf maar was voor mijn verjaardag terug naar huis gekomen. Dit was echter mijn laatste nacht hier voordat ik ging verhuizen. Ik sloeg de deken van me af en wreef even over mijn hoofd. Ik stond op en liep naar mijn wasbakje. Ik waste mijn gezicht en keek in de spiegel. Ik had grote wallen onder mijn ogen en mijn haar was een groot vogelnest. Ik deed mijn make-up op, ik maakte een mooie wing, waardoor mijn groene ogen beter uitkwamen, en borstelde mijn haren door. De lange, donkerbruine plukken die normaal stijl waren, waren nu helemaal pluizend. Ik ging er met wat water overheen om ze plat te maken.

'Vana!' hoorde ik mijn moeder vanaf de overloop roepen. 'Ja mam?!' riep ik naar beneden. 'Lev staat voor de deur!' zei ze. 'Kom eraan!' Ik trok snel een strak, zwart jurkje aan met lange mouwen en een V-hals. Het was herfst, dus ik deed er ook een panty onderaan. Ik rende naar beneden en zag dat mijn moeder Lev al binnen had gelaten. 'Hey Lev!' zei ik, terwijl ik hem een knuffel gaf. 'Hey meid, gefeliciteerd nog hè!' zei hij. Ik glimlachte kort. 'Zo zo, iemand heeft een kater?' zei mijn zus ineens, die op de bank zat. Ik rolde mijn ogen. 'Ik ga jou ook missen.' zei ik cynisch terug. 'Al je spullen zijn al in je kamer daar, toch Vana?' vroeg mijn vader. Ik knikte. Mijn vader keek me even aan, en ik zag een glinstering in zijn ogen ontstaan. 'Niet huilen, dan ga ik ook huilen.' zei ik. Mijn vader stond op en nam me in een stevige knuffel. Hij wreef over mijn rug en liet me weer los. Hij kneep in mijn schouders en mijn moeder, die al heel hard aan het huilen was, nam me nu ook in een knuffel. Mijn vader kwam er bij, en met zijn drieën stonden we te knuffelen.

Lev kuchte even. 'Ik wil jullie moment niet verpesten, maar we kunnen onze trein niet missen.' zei hij zachtjes. Ik knikte. Ik zei gedag tegen mijn ouders en zus, en liep samen met Lev het huis uit. We liepen de straat uit en kwamen aan bij het station. We waren net op tijd voor onze trein. Toen we eenmaal in de trein zaten, pakte Lev mijn hand vast. 'Heb je er een beetje zin in?' vroeg hij. Ik knikte. 'Heel veel. Ik kan niet geloven dat ik na al die jaren dat ik je ken, en na twee jaar dat je er woont, nog nooit in jouw studentenhuis ben geweest.' Lev grinnikte. 'Wacht maar tot je mijn mede-huisgenoten ziet. Ze zijn heel lief, maar pas op voor Dante, hij kan af en toe nog wat opdringerig zijn.' 'Zo erg kan het toch niet zijn?' Lev keek me even aan. 'Onderschat hem alsjeblieft niet. Hij is tot erge dingen in staat.' zuchtte Lev. Ik knikte. De universiteit waar we op zaten was aan de andere kant van het land, en dus hadden we een treinreis van twee uur voor de boeg. Ik merkte dat ik nog erg moe was, en ik viel met mijn hoofd tegen het raam in slaap.