Masumi

Hoofdstuk 5

Ik voelde me behoorlijk aangeschoten toen we richting de club liepen, maar ik vond het niet zo erg. Het was nu niet zo ongemakkelijk als voorheen. Toen we de club in waren gekomen begon ik samen met Milou te dansen. We dansten zo lang dat ik last van mijn voeten begon te krijgen. Ik vergat de wereld om me heen en het voelde alsof vanavond nooit zou eindigen, maar ik had er ook geen moeite mee. Ik vond het fijn. Milou en ik hadden niet eens door dat we met zijn tweeën over waren, maar mijn danssessie met haar werd verstoord doordat iemand mijn naam riep. Ik keek om me heen maar zag niemand. Milou keek me vragend aan. 'Wat is er?' vroeg ze over de luide muziek heen. Ik schudde mijn hoofd, het zal vast niemand zijn geweest. 'Ik moet plassen!' riep Milou. Ik knikte en liep met haar mee naar de wc. Toen we daar waren begon ze ineens te praten met een ander meisje die blijkbaar bij haar in de klas zat. Ik hoorde weer iemand mijn naam roepen, en het klonk vanuit buiten. De wc's waren vlakbij de uitgang, dus het was goed mogelijk dat iemand vanuit daar mijn naam riep. Ik liep weg van de wc's richting de uitgang en hoorde mijn naam steeds harder. Ik keek om me heen, maar kon niemand vinden. Ik stond buiten in een grote menigte met mensen, toen ik zag dat er recht voor mijn neus een groot gevecht bezig was. Iedereen begon te schreeuwen, maar ik keek angstig op naar de twee bebloede jongens. Ik zag ze ineens met een rap tempo dichterbij komen, en voelde een harde klap tegen mijn borst. Nog geen seconde later voelde ik hoe mijn hoofd de muur van de club raakte. Ik viel op de grond met mijn handen op mijn hoofd. Ik keek naar mijn hand en zag dat ik vol zat met bloed. Ik voelde me licht in mijn hoofd worden en sloot mijn ogen.

'Kijk eens wat we hier hebben!' riep een jongensstem ineens. Ik opende mijn ogen en zag twee vreemde jongens tegenover me staan. Ze knielden bij me neer en keken me vreemd aan. 'Is alles oké?' vroeg dezelfde stem. 'Ik-ik,' begon ik. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik. De jongen haalde zijn schouders op. Ik stond op en werd licht in mijn hoofd. De jongens waren ook opgestaan, en een van hen kon me nog net op tijd opvangen en rechtop zetten. 'Ik moet gaan.' zei ik. Ik liep aan, maar werd aan mijn hand teruggetrokken. 'Niet zo snel jongedame.' zei hij. Hij drukte zijn lichaam van achter tegen me aan en zijn hand ging naar de onderkant van mijn jurk. Ik wilde schreeuwen, maar zijn andere hand zat op mijn mond. Ik begon te spartelen, maar het werkte niet. 'Stop!' schreeuwde de jongensstem ineens. Ik schrok van het harde geluid en knipperde een keer. Ik zat nog steeds op de grond tegen de club aan. Allemaal mensen stonden om me heen te discussiëren wat ze moesten doen. De jongen die me net vast had gepakt stond tegenover me, maar hij zag er niet uit alsof hij me net had vastgepakt. Het was een illusie, of een droom. Ik wist niet wat er was gebeurd, maar ik was er niet blij mee.

'Vana!' hoorde ik ineens. Dennis kwam door de menigte heen gesprongen en knielde bij me neer. Hij tilde me van de grond af en liep weg van de mensenmassa. Ik hoorde hem bellen met iemand, maar voelde me te dronken en te moe om te reageren. Ik viel in een diepe slaap.

Ik werd wakker in mijn eigen bed. Ik ging zitten en wreef even over mijn hoofd. Ik keek om me heen en zag Lev ineens naast me liggen. Ik schrok zo erg dat ik een gil sloeg en uit bed viel. 'Jezus Vana, ik ben het maar.' zei Lev. Hij wreef in zijn ogen en keek me bezorgd aan. Hij had geen shirt aan, waardoor zijn redelijk gespierde lichaam te zien was. Ik keek er even naar, maar wendde mijn blik toen weer op zijn gezicht. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik. 'Je hebt iemands klap ontvangen toen ze aan het vechten waren. We hebben je twee uur lang lopen zoeken. Twee fucking uur.' zei Lev.