Egemen

Bölüm 15

- Sena ☘️

  Bazen kendinden utanır insan. Hissettiklerinden değil mesela. Karşılıksız ve değeri olmayan duygularından utanır.

Tüm olanlara rağmen ben hala oluru olur da bir şans olur mu diye umutlanmıştım.
Babama abime hatta egemene rağmen.
Belki istemediğim biriyle evlenme zorunluluğuma bile karşı gelirdim. İnsan yanında ardında birinin desteğini görürse tüm bunların anlamı olur.
Benimkisi boşa çabalamakmış onu anladım.
Boş hayalmiş. Zaten o kim ben kimim?
Nasıl düşünebildim nasıl ihtimal verebildim,
o'na ve bana?

Karşımda bana alayla ama bir o kadar şaşkınca bakan kadın, onu daha önce de görmüştüm.
Egemenin evinde. Ettiği iğrenç laflar için tokat attığım kadındı o.

Ne hissedeceğimi bilmiyordum. Ne yaşamışlarsa yaşamışlardı bananeydi ki?
Hem onu ilk görüşüm de değildi zaten. Kim bilir belki de sevgilisiydi. Ki şuanki durum onu gösteriyordu.

Kadın bana bakmayı sürdürürken egemen çıkıp geldi saçlarını elleriyle karıştırarak.

Beni görünce gözlerini kısıp kaşlarını çattı ardından O kadına baktı. Sonra onu baştan aşağı süzdü. Kadının aksine egemen giyinikti. Neler olduğuna anlam veremez şekilde bakmaya devam etti.

"Ece ne oluyor burda" Diye sordu

Ece dediği kadın bana döndü ve en samimiyetsiz şekilde gülümsedi. " sen geç tatlım çöp için gelmiş sanırım ben hallederim" dedi.

Kendim aşağılanmış hissediyordum. Hiç hissetmediğim kadar hem de. Gözümden bir damla yaş akmaya hazırlanırken her hücrem alev alev yanıyordu. Sinir yada her neyse adı. Belki de kıskançlık ne biliyim işte.

"Ece geç sen ben geliyorum" dedi egemen.
Kadın o kadar yüzsüz bir şekilde sırıtıyordu ki sinirden çatlamak üzereydim.

"Çok bekletme" diyip parmak uçlarında yürüye yürüye içeri geçti kadın. Sürtük mü demeliydim yoksa?

Yüz ifademi ve duruşumu hiç bozmadan " varsa alayım çöpünüzü" dedim.
Egemen ellerini alnına vuruyordu. Bir taraftan da söylendiğini duydum. "Sabır allahım sabır ver"

İyice sinir olmaya başlamıştım. Hem o kadınla yatmıştı hem de burda masum erkeği oynuyordu bana. Cidden dayanamıyordum.

"Çööp" dedim tekrardan.

Gözlerimin içine bakıp "Sena cidden niye böylesin niye yargısız infaz yapıyorsun bak cidden b.."

Lafını bölüp araya girdim.
"tamamm yoksa çöp iyi geceler o zaman size" diyip arkamı dönüp yürümeye başladım. Beni durduransa egemenin güçlü kollarıydı. Beni kendine çekmişti yine. Her zaman ki yaptığı gibi.

"Bırak kolumu" dedim.
" hayır hiç bir yere gitmiyorsun çünkü beni dinleyeceksin"dedi

"İnan buna mecbur değilim " dedim kolumu ondan kurtarmaya çalışırken.

" evet mecbursun,bi bok anladığın yok gördüğünle yargılıyorsun hep beni yine aynı şeyi yaptın işte hep aynı şey hep"

Egemen cidden nefretle söylüyordu bunları. Üste çıkıyormuş gibiydi sanki. Ama bananeydi ki bana neydi?

"Ne diyorsun be sen neyden bahsediyorsun, bak İnan bana Ne yaşadıkların Ne de bana anlatacağın herhangi bir şey umrumda değil. Şimdi git içeri bekletme onu."

Sonunda kolumu kurtarmayı başarıp hızla uzaklaşmıştım oradan. Lanet olası bir akşamdı. Her şey bok gibi gidiyordu. İşin acı yanı kimsenin umrunda değildim. Herkes hayatına bakıyordu. Benim se kendime ait bir hayatım bile yoktu. Babam ve abim sağolsunlar.