Egemen

Bölüm 4

Önünde durduğu ev yaşanılacak gibi bir yer değildi. Buraya gelene kadar kızgındı, öfkeliydi. Peki şimdi  ne olmuştu? Evi uzaktan izlemeyi bırakıp garip bahçeye girdi tam kapıyı çalacakken durup bir kez daha bakındı etrafına. Yaşadığı yerler bile ne kadar farklıydı, kim bilir içerisi nasıldı
Kapıyı birkaç kez tıklayıp beklemeye başladı. Çok geçmeden  55-60 yaşlarındaki adam açtı kapıyı. Yaşlı adam anlamaz gözlerle bakarken "buyrun" dedi.
" ben Egemen Balakar. Mehmet Yılmaz'ın evi burası mı?"
yaşlı adam bir anda afallayıp ağzında birşeyler eveleyip gevelemeye başladı. Tam bu esnada içeriden 25-30 yaşlarında bi adam geldi. " kimmiş ba..
adam egemeni baştan aşağı süzüp mahcup bir ifadeyle başını eğdi. " sen, sen o sun. Bak ben yemin ederim öyl.. " kapı önünde mi konuşacağız?" Yaşlım bana hak verircesine egemeni içeri buyur etti.
Egemen oturma odası diye buyur ettikleri odayı çaktırmadan izledi. Yanındaki çalışanlara kalmaları için verdikleri oda bile buradan daha modern ve yaşanılabilirdi.
" bakın ben avukatınıza da söyledim. Bu parayı topluca vermem imkansız, evimi de gördünüz. Benim size verebileceğim hiçbir şeyim yok."
Egemen daldığı düşüncelerden sıyrılıp Mehmet'in dediklerini idrak etmeye çalıştı.
" yaptığın gerçekten adi ceydi. Mehmet ağzını açıp bişey diyecek olduysa da sustu. Hatasını biliyordu çünkü. Sustu. " işini iyi yapar dediler getirdim arabamı ne için? Benim işim görülsün, sende ekmeğini kazan diye. Ve sayende böylelerine güvenilmeyeceğini anlamış oldum. " ne desen haklısın, hayatımda göremezdim ben öyle bir arabayı şeytana uydum, gerçekten üzgünüm."
Egemen gözlerini devirdi. " şikayeti geri çekmeyi düşünmüyorum, ki senin gibiler artık yerini bilsin. Para mevzusuna gelince, yüklü bir miktar veremeyeceksen avukatım sizinle görüşür taksitler halinde ödersiniz. Bu ayki maaşınızla jantı, diğer ayınkiyle de ön camı ha?"
Egemen o kadar acımasız konuşmuştu ki yaşlı adam kalbini tutmaya başladı. Ardında Nasıl bir yürek yangını bırakıp gittiğini bilmeden oturma odasından çıktı egemen. Dış kapıya doğru yürürken yan kapıdan çıkan kıza takıldı gözü.
Bu evin kızıydı herhalde.
O hırsızın kardeşiydi belki de..
Kapıyı açıp umursamazca çıkıp gitti evden.
Kız kapıyı kapatırken egemen çoktan arabasına binmiş oradan uzaklaşıyordu.
" nankör insanlar." Diye söylendi kendi kendine. " bunlara acımayacaksın!"

......
Yorucu bir günün ardından eve geldi egemen. O aptal insanlar ha bir de nankörlükleri, yaptıkları, boylarını aşan davranışları. Hepsini unutmuştu bile. Yatağına uzanmış telefonunu kurcalarken zil çaldı. Kimseyi beklemiyordu. Ama rüzgardan başkası da olamazdı bu saatte zaten. Üşengeç bir şekilde yorganın altından sıyrılıp kapıya doğru yürüdü.
Büyük bir umursamazlıkla kapıyı açtı.
"sen?

Okunma yavaş da olsa artıyor. Destek olduğunuz için çok teşekkür ederim seviyorum hepiniizii kalp kalppp❤️