çocukluğum|texting

3

Metronun camına yaslanmış ineceğim durağı bekliyordum. Dün gelen mesajın bizimkilerden olduğuna emin olduğum için fazla takmamıştım. İlk defa yaptıkları bir şey olmadığından alışmıştım böyle çocuk çocuk hareketlerine. Metronun kapıları açıldığında etrafıma bile bakmadan kalktım ayağa. Aslında sabah saatlerinde o kadar kalabalık olmuyordu ama yinede oturmak istememiştim benden daha büyükler varken. Tam o sırada telefonum titrediğinden ekranı açıp mesajın kimden geldiğine baktım.

0530**: Belki de seni en çok bu yaptığın şeylerden dolayı seviyorum.

0530**: Gelenlerin yaşına bile bakmadan, yer vermek nasıl bir krallıktır.

0530**: Üstelik oturacak bir sürü yer varken.

Etrafıma bakınıp bir küfür mırıldandım. Evet bu kesinlikle bizimkilerden biri değildi. Aralarından hiç biri metro ile gelmiyordu ve benim metroyla geldiğimi bildiklerinden emin değildim. Daha fazla düşünmeden, bunu ona sormaya karar verdim.

Cihan: Kimsin?

0530**: Bundan sonra beni insan yerine koyup cevap verir misin bilmiyorum ama dediğim her şeyde ciddi olduğumu bil.

0530**: Dün de söylemiştim ama beni taktığın pek söylenemezdi.

0530**: Seviyorum seni Cihan. Gelip geçici de değil üstelik. Öyle olsa bilirdim ve yazmazdım sana.

0530**: Cihan sen benim düşünmeye kıyamadığım birisin.

0530**: Sen benim kendi kalbimden farksızsın.

0530**: Ağlamaktan nefret ediyorum bu yüzden başka bir soru daha sorma.

0530**: Sana baskı kurmak için yazmadım, bundan emin ol. Üzerinde de bir baskı hissetme. Sen 'Deniz''ini bulsan bile ben çok mutlu olurum. Eğer sen mutluysan, başkasıyla olsan da olur olmasanda.

0530** yazıyor...

Cihan: Dur devam etme

0530** çevrimiçi...

Cihan: Daha önce bu konuşmayı çoğu kişiyle yaşadım. Yani bu yazdıklarını ilk defa okumuyorum ve herkese verdiğim cevap aynı. Ama kimsenin kalbini kırmak istemem.

Cihan: Benden vazgeç o yüzden.

Cihan: Karşıma çıkıp bana duygularını açsan, belki bir şansın olurdu.

0530**: Anlamıyorsun.

0530**: Bir şansım olsun diye yazmıyorum sana.

0530**: Bana ve duygularıma saygın olsun diye yazdım. Beni anla diye.

0530**: Daha fazla devam edemeyeceğim.

0530**: Dışarısı soğuk lütfen önünü kapat.

0530** çevrimdışı...

Cevap vermek yerine kapattım telefonu. Ne saçma bir olaydı bu. Kızın hissettiklerine anlam veremiyordum. Madem amacı benimle sevgili olmak değilse, neden yazmıştı anlamıyordum. Üstelik daha birinin benimle dalga geçmediğine emin değilken benden onu anlamamı istiyordu. Beni tanıyorsa, böyle bir şey yapamayacağımı bilmesi gerekiyordu. Dün attığı mesajı bile yanlışlıkla görmüştüm. Metro ineceğim durağa geldiğinde hızlı adımlarla dışarı çıktım. Okul zaten durağa yakın olduğundan kısa zamanda okula ulaşmıştım. Bizim grubun bahçede oturduğunu görünce adımlarımı onlara yönelttim.

"Oo aşkım da gelmiş. Nerde kaldın ya?" Bana sarılan Kemal'e göz devirip banka oturdum.

"Aşkım senin götüne girsin Kemal."