Unicode
အေးစိမ့်စိမ့်ရာသီဉတုက မြေသင်းရနံ့တချို့နှင့်ဆွတ်ပျံ့နေသည်။ လန်းဆန်းပေမယ့် လွမ်းဆွေးစရာခံစားချက်တို့က ဆိုးလ်တစ်မြို့လုံးကိုဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသည်။
ညအချိန်ရောက်လာလေ အမည်းရောင်ပိတ်သားပြင်ကနေရာယူလာလေ... ဖြစ်သောကောင်းကင်ပြင်ကြီးသည် ဆိုးလ်ရဲ့ တောက်ပသောညမြင်ကွင်းကိုထင်ရှားအောင် ကိုယ်တိုင် ဘေးဖယ်ပေးနေသယောင်။
ကြယ်ငါးပွင့်ဟိုတယ်တစ်ခုရဲ့ခေါင်မိုးတွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ ဆိုးလ်ရဲ့တောက်ပသော ညမြင်ကွင်းကို ရှူမျှော်နေသော Hoseok...။ အပန်းဖြေဖို့ ထိုနေရာကို Vip စနစ်ဖြင့် အချိန်ပိုင်းငှားထားခြင်းဖြစ်သည်။ အနီးနားမှာ မည်သူမျှမရှိ။ ကြယ်တွေကို အနီးကပ်ကြည့်ဖို့ မှန်ပြောင်းတစ်ခုရယ် ဝိုင်ပုလင်းတချို့ရယ် စီးကရက်တစ်ဘူးရယ် မီးခြစ်ရယ် တင်ထားသော စားပွဲခုံလေးနှင့် ထိုင်ခုံတစ်လုံးသာရှိနေသည်။ ထိုထိုင်ခုံတွင်မည်သူမျှထိုင်မနေ။
အတွေးနယ်ချဲ့နေဟန်ရှိသော်လည်း စီးကရက်လိပ်ကိုဖွာရှိူက်ကာ တည်ငြိမ်နေသော သူ့မျက်နှာကို အဓိပ္ပါယ်ဖော်လို့ရမည်မဟုတ်ပေ။ အလွန်အေးဆေးတည်ငြိမ်နေလျက် တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေသယောင်သာရှိသည်။
ထိုစဉ်ခြေသံတစ်ခုက အနောက်ကနေ နီးကပ်လာခဲ့သည်။ Hoseok လှည့်မကြည့်။ မည်သူဆိုတာသိနေပြီးသကဲ့သို့ ပြုံးရုံပြုံးလိုက်သည်။
"ဘယ်လိုလဲ Hoseok...! ရှူခင်းကြီးကလှရဲ့လား''
ရောက်လာတဲ့သူက Jaewon ပင်ဖြစ်သည်။ အနက်ရောင်ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ဆင်ကာ လူကြီးလူကောင်းဟန်ဖြင့် Jaewon ရဲ့သွင်ပြင်က ကြည့်ပျော်ရှူပျော်တော့ရှိသည်။ သူ့လက်ထဲကအရာတစ်ခုကို Hoseok အား ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ထိုအရာဟာ အဖြူရောင်စာအိတ်တစ်ခုဖြစ်သည်။
"အဲ့ဒါဘာလဲ''
"မင်းအတွက်အသုံးလိုမယ့်လက်နက်လေးပေါ့''
Hoseok စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ စီးကရက်ကို ပါးစပ်မှာကိုက်ထားရင်း စာအိတ်ကိုဖွင့်ဖောက်လိုက်သည်။
