Późną nocą wracaliśmy do domu. Było przyjmie, ciepło i cicho. Jego dłoń trzymająca moją.
Spacerowaliśmy powolnym krokiem, a w mojej głowie wciąż krążyły słowa Taeyonga. Masz potencjał. Szukają talentów.
-O czym myślisz?- głos Jeno przerwał ciszę.
-Hm? O niczym... Po prostu Taeyong coś mi powiedział...
-Co takiego? Zakochał się w tobie?!
Szturchnalem go łokciem, a on zaśmiał się.
-Nie, głupku. Powiedział, że na festiwalu, na którym będziemy występować, mają pojawić się ludzie z wytwórni. Będą szukać nowych trainee...
-Mhmm, więc?
-Taeyong powiedział, że bym się nadawał.
-Okej... I?
-Chciałbym spróbować...- przyznałem cicho, bo wiedziałem, że wizerunek idola w ogóle do mnie nie pasuje.
-Naprawdę?- spojrzał na mnie ze zdziwieniem.- To znaczy... Super, serio, ale... Chcesz być trainee? Występować na scenie? Przed tysiącami ludzi? Jesteś pewnien?
-Już od jakiegoś czasu się tym interesowałem, a teraz Taeyong mówi, że się nadaje... Wiesz, mogę spróbować, ale i tak pewnie mnie nie zauważą...
-Żartujesz sobie?! Jesteś świetny! Jak mogą cię nie zauważyć?
-No nie wiem, Jeno. Wolę się nie nastawiać...
-Jak tam chcesz, ja w ciebie wierzę!- teatralne westchnienie opuściło jego usta.
