3rd

14 1 0
                                        

Desyembre 2019, huling buwan ng taon,simula pa lang ng buwan na ito ay parang ayaw ko ng matapos. Sa simula pa lang ng buwan,andami na agad unexpected events na nangyari.

Nagsimula na kaming lumabas,gabi-gabi. Nagsimula sa walk trips,food trips...window shopping sa mall. At kahit na maghapon kaming magkatabi sa classroom parang miss ko parin siya pag tapos na ang klase.

Napangiti na lang ako ng wala sa oras, sinabi ko sa best friend ko yung plano kong sagutin siya. Mga disyembre 6 or 7 ata yon,nagwalk trip kami around manila.

Sa jones bridge tas diretsyo sa divisoria,nung gabing yon...sobrang saya namin...i remember taking pictures of him nang busy siya kunan ng litrato yung lugar.

I was smilling like a mad woman, i think...when I'm spending my time with him i consider myself the pretties girl. Even if it is only in his eyes? Or in my dreams?

Nagkwentuhan kami,nagshare ng mga thoughts, yung dislike and likes,sinabi ko sa kanya yung mga iilan kong insecurities. In those moments i cannot think of anyone, it's just me and him.

Kaya nga nung gabing yon,nakalimutan kong sabihin sa kanya yung dapat kong sasabihin.

Gusto ko na ng label with him, i want a true relationship even if i know that we are too young...too blinded to this thing called love.

Natapos ang nagdaan na araw ng hindi ko nasabi ang dapat kong sabihin,i couldn't find any courage to tell him.

Kilala ko siya...i know what he can do and i know what he cannot do.

What i love about him is his principle,his passion, his dedication,and his honesty. I don't care about his physical looks,i care about his attitude towards his family,his friends, and to me.

Malapit na ang Christmas Party namin,and that day is my birthday.

Before that day,pagkatapos ng klase at dismissal na..humingi ako ng tulong or any idea kung pano ko siya sasagutin.

Damn,i was shy!

So they gave me an idea,and i liked it...but in my own way.

"Hoi...." tangina sa oras nayon ang init ng buong katawan ko,hiyang hiya ako.

Huminga ako ng malalim at tinignan siyang abala sa ginagawa niya.

"Hoi!" At ngayon,nakatingin na siya sakin... sila... yung mga kaklase namin..i mean...every one in the room was like...it was quiet.

And only my voice filled the whole classroom

"hoi...tayo na,sinasagot na kita." And i smiled...

Then boom! Sigawan nung mga kaklase namin yung rinig ng buong classroom..sa tingin ko nga abot sa labas.

He smiled,he laughed! And he hugged me.

Damn...that day was a worth to remember.

My Summer Love StoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon