BDSM SOCIETY: A Gentleman's Kiss

CHAPTER 29: Massachusetts

Umuwi na sina Dad at nagpaiwan ako. Sinabi ko sa kanila na aasikasuhin ko iyong mga school papers ko. Pumayag sila, but in return, they placed two bodyguards sticking up with me.

After that night, Kaushan did not contact me. I was trying to call him but he's out of reach. Nagsimula na akong mabahala. Nagsimula na akong ma-paranoid.

Ano bang nangyari? Bakit hindi siya ma-contact? Hindi na ako nakatiis at pinuntahan na siya sa bahay niya. I still had the spare key with me.

Nagulat ako nang makitang bukas ang closet niya at wala na ang ibang mga gamit. Nanghina ako. Was he ridding off of me? Was he running away from me? Lumuha ako sa isiping iyon. He made me feel special. He made me feel loved. But, where's he now? Nasaan na siya? Bakit hindi siya nagparamdam?

"Ma'am," tawag sakin ng isa sa mga bodyguards ko. Tahimik akong sumakay sa kotse at bumalik sa hotel.

Aalis ba akong hindi siya makakausap? Hindi ko alam kung kailan kami ulit magkikita. Wala akong nagawa sa sinabi ni Mommy na mag-aaral ako sa MIT. Binigyan niya ako ng mga kondisyon at wala akong choice.

To BDO:

Kaushan, I don't know when will I see you again. Please, let's meet up and talk to me. I love you so much, love.

To BDO:

I'm willing to give up everything. Please, pick me up.

I was waiting for him to reply but there's none that I received. He's still out of coverage. I was haplessly crying when I remembered that he might be in the compound with his friends.

Dis oras ng gabi at umuulan ay nagmaneho ako patungo sa compound, hoping we could talk. Tinatawagan ako ng mga guards ko pero pinatay ko ang cellphone upang hindi nila ako ma-trace.

Pagkarating ko palang sa gate ng compound ay kandaugaga ako sa pagpasok. Nang marating ko ang loob ay naabutan ko ang ilan sa kanila na nag-iinuman.

"Where is he?" tanong ko sa kanila. Lahat sila ay nakatinginan. "Please, tell me where he is. I just needed to talk to him." Basang-basa ako sa ulan ngunit hindi ko iyon inintindi.

"Wala dito si Kaushan," si Salem ang sumagot. Umiyak ako at nilapitan siya.

"Just this time, Salem. Tell me, nasaan siya?" Luminga ako sa paligid. "Kaushan! Please, face me! Mag-usap tayo!" sigaw ko sa kawalan.

"Wala talaga siya rito," puno ni Playe. Umiling ako. Hindi ako naniniwala. Nag-iinuman sila at mukhang seryoso ang pinag-uusapan. Dinadamayan nila si Kaushan sa problema niya ngayon.

"Please, love! Talk to me!" halos lumuhod ako sa pagmamakaawa na kausapin niya ako. "I'm going to study abroad at hindi na kita ulit makikita. I just want to talk to you tonight. Magpakita ka naman sakin, oh?" pagsusumamo ko.

"Roisin, magpalit ka muna ng damit. Basang-basa ka," suhesyton ni Playe. Nakaupo ako at hinihintay si Kaushan. Tinawagan nila ito ngunit lahat sila ay hindi siya ma-contact.

Nang hindi siya dumating ay bumalik na ako sa hotel. Galit na galit si mommy sa narinig at kinabukasan ay pinasundo niya ako sa driver namin.

...

"Hello. Passengers of flight 19 with a direct flight bound for Boston USA. The departure gate has been changed to..."

I was playing the ring on my finger while waiting for a miracle, hoping he could come and stop me.

"Let's go," Mom said and towed one of the luggage. I was looking back and praying for him to come but he didn't. "Roisin," naiinis na tawag ulit sakin ni Mom.