BDSM SOCIETY: A Gentleman's Kiss

CHAPTER 2| Being A Beauty

"What happened to your well taken cared face?!" gulat na tanong ng pinsan ko. Inirapan ko naman agad siya.

"Ilang araw na akong hindi makatulog dahil sa lintek na mga ipis at daga!" reklamo ko.

Tumawa naman siya. Kapag talaga nasa sitwasyon akong hindi kaaya-aya, siya ang unang pumapalakpak sa mga downfalls ko.

"I told you to buy an insect spray," paalala niya.

"I did, pero Lysol ang nabili ko. Tsaka, naaawa akong patayin sila."

"Wow!" pumalatak ng sarkastikong tawa si Jian. "Soft-hearted ka naman po pala! May ganang maawa sa mga insektong feeling butterflies pero di naawa sa—" Mabilis niyang naitikom ang kaniyang bibig nang makita ang mukha ko.

"Sa?" I asked as cold as it got.

"Sabi ko nga tatahimik na."

"Try to say it out. Come on."

"Ang sabi ko, kinalimutan mo na ang totoo mong mundo."

I rolled my eyes over her. "Whatever." Pinatayan ko siya ng tawag saka tiniklop ang laptop.

Lumabas ako at nagpunta sa rooftop nitong apartment. Agad akong sinampal ng malamig at medyo may kapreskuhang hangin dahilan upang mayakap ko ang sarili ko. Tinatangay naman nito patalikod ang mahaba ngunit kulot kong buhok. Umupo naman ako sa duyan na gawa sa kawayan.

Gazing at the sky for such a long time caused me to acknowledge how lovely it was. Never in my life did I ever value the excellence of nature. That man-made magnificence and commonplace things were all that I revered and snared me each and every moment previously, with my whole life. I generally imagined that those things and acts were singularly made to fulfill me. That just through those things, I would feel invigorated. Yet, the sight today slapped my shallow wordly mind.

I beamed somewhat and sighed. I thought things turned out badly to myself after what occurred in the city. Be that as it may, at this moment, the choice I'd made steadily fixed me. The occasion that occurred there really drove me to the correct way that would satisfy and fortify me.

Patuloy ko lang na pinapanood ang kalangitan hanggang sa nakatulog ako.

It was the best rest I had ever done after I moved around here. No bad dream that had consistently been intruding on my rest in the night. In any case, the previous evening, it was quiet and tranquil.

"Roisin!" Lumingon ako sa pinanggalingan ng boses na tumawag sakin. It was Yana, my classmate. She was running after me.

"Bakit?" tanong ko nang nasa tapat ko na siya.

"Gusto ka raw kausapin ni Sir Quintana."

Kumunot naman ang noo ko saka sinulyapan ang wristwatch. "It's lunchtime. Bakit daw?"

Nagkibit siya ng balikat. "Malay ko. Basta sinabi niya sakin na pumunta ka raw sa faculty. Kailangan ka raw niyang makausap."

Palihim akong umirap. Hindi niya naman time ngayon. Bukas pa ang schedule niya samin. Anong kailangan niya?

"Sige. Alis na ako. I need to eat na rin, eh," paalam niya sakin saka ako nilagpasan. Nakabusangot naman ang mukha ko. Bakit ko siya pupuntahan? Pwede ko namang sabihin na hindi kami nagkita ni Yana since lunchtime na. I have my alibi. Yana was part of the Supreme Students Body Organization kaya maaga siya today since it's Monday.

Dumiretso na ako sa exit gate at nagpunta sa malapit na carinderia saka kumain. Pagkatapos ay tumambay sa bench malapit sa soccer field habang nag-i-insta.

"Hi, Rosh!" bati ng iilang mga naglalaro ng soccer. Hindi ko sila pinansin at nag-capture lang ng landscape saka iyon pinost sa Instagram.

Twitter and Instagram lang ang tanging socmed na tinatambayan ko. Naka-deactivate kasi ang Fb account ko at active lang ang Messenger dahil sa school updates. Videocall thru phone naman ang gamit ko often kapag si Jian ang kausap ko.