°☾~AY IŞIĞI~☾°

~Bölüm 6⋆

Ertesi sabah uyandığımda acayip derecede yorgundum...

Ama şanslıyım ki bugün haftasonu!

Elimi yüzümü yıkayip,hazirlanip kahvaltıya indim...

"Günaydın kızım"dedi annem ve babam sıcak bir gülümseme ile...

"Günaydın"dedim sahte gulumsememle...

"Ee kızım dün gece nasıl geçti eğlendin mi?"

"Evet sayılır..."dedim bı yandan ağzıma birşeyler tıkarken...

"Kızım acelen ne?"diye sordu annem gülerek...

"Güneşle buluşacağız....Eline sağlık annecim ben cıkıyorum..."

"Tamam kızım dikkat et kendine Güneş e Selam söyle:)"

"Tamam annecim"

Aceleyle evden çıktım ve bulusacagimiz AVM ye kadar yürüdüm...

"Doli hayret bugün geç kalmadin"dedi gülerek...

"Komik değil gunes"

"Tamam,Tamam"

Oturduğumuz kafede içeceklerinizi yudumlarken...

"Dolunay..."

"Efendim"

"Dün gece sana telefonda söylediğim şeyi hatirliyor musun?"

"Evet yine açma o konuyu!"

"Bak tamam sadece şunu bilmeni istiyorum eğer onu seviyorsan benden cekinmene gerek yok...Tamam mı?"

"Tamam ama Ben Onurdan gram hoşlanmıyorum!"

"Hadi bakalım"dedi kıkırdayarak...

O anda telefon çaldı Arayan Onur'du...

"İnsanın sevdiği lafinin üstüne arar"dedi kahkahayla

"Öyle bir atasözü duymadım güneş"

Telefonu açtım

"Alo Onur ne istiyorsun?"

"Kolyeni düşünmüşsün dün gece"

"Kolyem?...Aa daha şimdi farkettim..."

"Neredeysen getireyim?"

"Sen konum at ben almaya gelirim

"Peki tamam atıyorum hemen"

"Güneş çok ama çok özür dilerim seni ekiyorum ama kolyemi almam gerekiyor görüşürüz"

"Önemli değil canım görüşürüz"

Güneşten ayrılıp hemen Onur'un evinde doğru yürümeye başladım yaklaşık 20 dk sonra evin önüne geldik ve zili çaldım...Kapıyı tatlı,gulerryuzlu bir kadın açtı bu Onur'un annesi olmalıydı...

"Hosgeldin kızım sen Dolunay olmalısın Onur senden çok bahsetti"dedi gülümseyerek.

Ne Onur ailesine benden çok mu bahsediyordu?

"EVET BEN DOLUNAY"dedim gülümseyerek

"İçeri geç kızım"

Yavaş yavaş içeri doğru yürüdüm evleri gerçektende çok büyüktü.Onur'un annesi mutfağa doğru yöneldi...

"Kolyemi ver de gideyim!"dedim huysuz bir tavırla...

"Tamam peki gel"dedi gülümseyerek...

Götürdüğü yere yani odasına geldik...
Açıkçası çok şaşırmıştım çok nostaljik bir odaydı...
Dünya klasiklerinden ve ünlü yazarlarının eserlerinden oluşan kocaman bir kitaplık,Duvara asılan antika değerinde bir sürü plak vardı...

"Odan çok güzelmiş."diyebildim ağzım açık bir şekilde...

"Eski sahibi zevkli biriydi"dedi yüzündeki buruk ifadeyle...

"Eski sahibi?"diye sordum merakla

"Babam...4 yıl önce vefat etti."dedi çenesi buzulmus bir şekilde.

"B ben yani çok özür dilerim...Basın sağolsun"

"Sağol.Herneyse kolyen"elime kolyeyi uzatarak...

"Teşekkür ederim"dedim gülümseyerek...

O anda Onur'un annesi odaya geldi...

"Dolunay kızım yemeğe kalır misin?"dedi sıcak bir gülümsemeyle

"Şey..Ben zahmet vermeyeyim"

"Olur mu öyle şey kızım hadi kırma beni"

Bu tatlı guleryuzlu kadıni nasıl kırabilirdim ki?

"Peki kalırım"dedim gülümseyerek...

Onur halinden mutlu birsekilde sırıtıyordu...Ona öldürücü bir bakış attıktan sonra masaya oturduk...

"Dolunay Bizim Oğlanın okuluna yeni başlamışsın heralde"

"Evet yaklaşık bir ay oluyor"

"Annen baban ne iş yapıyor nasıllar?"

"İyiler onlarda...Annem matematik öğretmeni babam mühendis"

"İyi kızım bir gün tanışırız"dedi gülümseyerek...

"Elinize sağlık çok güzel olmuş yemekler"

"Afiyet olsun kızim"

Usulca masadan kalkıp Oturma odasına geldim tabi Onur da peşimden geldi...

"Anneme kendini bu kadar sevdirme doli yoksa seni bana gelin alacak"dedi gülerek

"Allah korusun"

İkimizde gülmekten oluyorduk...

"Seni kendimi affettirmem için seni yemeğe davet edebilir miyim Dolunay hanımlar?"

"Ben bilmiyorumm"

"Hadi ama lütfen!"diye bana baktı dudak büzerek...

"Tamam kabul ediyorum ama göz sagligim için şu dudak buzme hareketini yapma lütfen"dedim kahkaha atarak...

"O zaman yarın 14.00 de buluşacağız"

"EVET"
...
...
...
...