"Telefon Çalıyor!"
Güneş bana telefonu uzattı gizli bir numaraydi...
Merak edip açtım...
"Alo!"
Karşı taraftan hiçbirses gelmiyordu...
"Alo!"
En son telefonu kapattım...
"Kimmiş?"diye sordu Güneş merakla...
"Bilmiyorum karşı taraftan hiç bir ses gelmedi!"dedim endişeyle
"Aman boşver delinin tekidir hadi yatalım artık...Yarın çok güzel şeyler planladim!"dedi heyecanla
"Ahh,Güneş bir günde evde oturmaz misin sen?!"dedim isyan ederek...
"İtiraz istemiyorum hadi yatağa Dolunay hadi!"
"Tamam annecim!!"dedim gülerek...
Kim bilirdi ki bu gecenin mutlu olacağımız son gece olduğunu...
"İyi geceler!"
"İyi geceler!"
..
..
..
..
Saat 03.15 'ti ve hala uyuyamamistim güneşi uyandırmadan kendime kahve hazırlayıp balkona geçtim...
Kahvemi içtiğimi son hatırladığım şeyler bunlardi...
Uyandığımda karanlık bir depoda ellerim bağlı bir şekilde buldum kendimi!
"İmdatt!!"ağzım çıkana kadar bağırmaya başladım...
Kapıdan siyah takım elbiseli bir adam girdi tam bir mafyaya benziyordu...Ve Ayrıca beni balo gecesinde kovalayan Adana'da benziyordu!!
"Kimsin!!"dedim bağırarak...
"İstediğin kadar bağır küçük hanım burda kimse seni bulamaz!"dedi gülerek
"Kimsin?!Ve benden ne istiyorsun!!"
"Bilmediğin çok şey var Dolunay!!"dedi yumuşak bir sesle...
"Neyi bilmiyormusum ben!!"dedim bağırarak...
"Senin baban olduğumu!"dedi gülerek...
O anda donakaldim...
"Ne!?B benim zaten bir babam var!... Yalan söylüyorsun!"dedim bağırarak...
"O çok güvendiğin anne ve baban sana evlatlık olduğunu söylemediler mi hala!?"
"H hayır!Sana inanmıyorum!"diye bağırdım sinirle...
"İnanmalısın..."
"Benden ne istiyorsun!!"
"Merak etme Dolunay seni 2-3 gün misafir edip...Amerika'ya gideceğiz tabi sende geleceksin!"dedi kötü bir gülüşle...
"Ne!Nolur bırak beni yalvarırım!!"
"Bu kadar Sohbet yeter!"
Beni bir odaya kilitledi...
Bağırıp çağırmak yerine odanın bir köşesine kıvrılıp ağlamaya başladım...
Güneş şuanda meraktan ölüyordur...Onur'u zaten düşünemiyorum...Sırf beni seviyor bana aşık diye bunca acıyı çekmesi adil değildi...
Odada bakınırken yerde bir telefon buldum...
Telefonu inceledim çalışıyordu ve sapasağlamdi burdaki çalışanlardan biri unutmuştu galiba...
Telefonu hızlıca elime aldım annemleri aramak istemiyordum çünkü onlar çok telaslanirlardi...Onurun numarasını tusladim...
"Alo kimsiniz?"
"Onur ben Dolunay!"
"Ne!İyi misin Güzelim!Nerdesin??"
"N nerde oldugumu bilmiyorum bir adam var onun kızı olduğumu söylüyor ve eğer kurtulamassam beni Yanında Amerika'ya götürecekmis!!"
"Ne!!Lütfen bütün polisler seni arıyor seni kurtaracağız Güzelim tamam mı!!Ama lütfen ağlama!!
"Kahretsin!!"
"Ne dolunay ne oldu iyi misin!?"
"Bak bak demek küçük hanım sevgilisini arıyor!!"Elindeki silahı bana doğrulttu...
"Bırak o silahı lütfen!!!"dedem yalvararak
"Dolunay!!Kahretsin"
Adam telefonu eline aldi...
"Sevgilini bir daha göremeyecek olman ne kadar üzücü!!"
"Pislik herif!Bırak onu!!"
"Unutma en ufak yanlışınızda kız ölür!!"
"B-"
"Güzel denemeydı küçük hanım ama buradan kurtulacağını zannediyorsan yanılıyorsun!"
..
..
..
..
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
°☾~AY IŞIĞI~☾°
Romance~Bazı insanlar vardır hayatınız bir gece kadar kararmışken bir anda ortaya çıkan karanlığınizi aydınlatan...Onsuzken kimsesiz sanki içinizden bir parça kopmuş gibi hissettiren bir insan... Her ne olursa olsun koşulsuzca yanınızda olan... Sizi sonsuz...
