°☾~AY IŞIĞI~☾°

~Bölüm 15

Hemen kendimi geri çektim Ne yaptığını zannediyordu bu Gerizekalı!

"S sen napıyorsun!"dedim sinirle

Cevap vermedi...Yüzüme pişmanlık dolu bir ifadeyle bakıyordu.

"O kız da kimdi ve..Bırak gitsin size iyi eğlenceler!"

Sinirle oradan çekip gittim...
İster istemez arkama baktım Onur gelmiyordu ne bir aciklama yapmıştı ne de ağzından ufak bir söz çıkmıştı...

Sanane ki Dolunay!Sen onun hiçbirseyisin...

Eve geldim yaşadığım şeylerin yorgunluguyla olduğum yerde uyuyakalmisim...
Uyandığımda saat geceyarısını geçiyordu...Neyseki yarın okul yoktu okula gidemeyecek kadar yorgun onurun yüzünü görmek istemeyecek kadar da yorgundum!Telefonu açtığım da tek bir mesaj vardı Onurdandi...

"ÖZÜR DİLERİM..."

Neden özür diliyordu ki umrundamıydım sanki...

"Bildiğin gibi birşey değil o sadece..."
Mesajla duraksadim ve sınırlı bir sekildi cevap yazmaya başladim...

"Bana açıklama gerek yok düşündüklerimin bu kadar umrunda olmasın..."sinirle mesajı yazdım...

"Umrumdasin ve sonsuza kadar da olacaksın..."

Mesajla duraksadim açıkçası 1 sn falan etkilendiğimi söyleyebilirim...

"İlk tanıştığımızda da bunu söylemiştin.Yani bana açıklama yapmana gerek yok sen benim arkadaşımsin..."bunu yazarken parmaklarım bana engel oluyor gibiydi...
ARKADAS ARKADAS!

"Seni ilerideki parkta bekliyorum..."

"Ne?"yazdım saskinlikla...

"Bekliyorum..."

Üstüme beyaz bir eşofman takımı gecirip parka doğru koyuldum...

Onuru gördüm ve yanına oturdum

"Çok güzel olmussun"dedi bana hayrinlikla bakarak...

"Abartma..."dedim umursamaz bir ses tonuyla
Biraz bozulmuş gibi oldu ama sonra toparladı.

"O kız sadece arkadaşım aramızda birşey yok olamazda...Yani ben..."

Hayatımm diye seslenen bir kız  arkadaş hmm!

Aklımdan böyle dusunceler geçerken sözünü kestim ve...

"Beni ilgilendirmez Hayatındaki olan şeyler!"Hayatın kelimesini o kadar bastirmistim ki anlamamak imkansızdı...

"DOLUN-"

VEE PAT!

Telefonu yüzüne kapadım tamam bu doğru bir davranış değildi ama sinirliydim...

Aşağı indim olanlarla annemlerin evde olup olmadigina dikkat bile etmemiştim saate bakınca kaslarım catildi saat 23.30 du annemler en geç 6 gibi evde olurlardı biryere gittiklerinde bana mutlaka bir mesaj
Atar yada ararlardı...
İkisinide defalarca aradım acmiyorlardı...
En son caldirisimda biri açtı ama bı gariplik vardı telefondaki ses annemin sesi değildi gür kalın bir erkek sesiydi...

Endiseyle konuşmaya çalıştım...

"Alo?"dedim korkudan titreyen sesimle...

"Beni tanımadın mi?"diye sordu karşıdaki ses

"Annem nerde?Sen kimsin?"diye sordum sinirle

"Çok fazla soru soruyorsun!Annenler elimde eğer yarım saat sonra attığım adrese gelmezsen aileni unut en ufak bi hatanda canını yakarım!"dedi ciddiyetle...

Tam cevap verecekken telefonu kapattı gelen adrese baktım burası beni kaçıran adamın deposuydu ve jeton düştü!!!

Annemlerin hayatı tehlikedeydi polisi aramak bir hata olurdu...
Büyük bir hata güneş ve ailesinden yardım istemek için aradım açmıyordu!

Ve tek çare onuru aramakti ama onu pis işlere bulastirmak istemiyordum!

Kendim gitmeliydim belki tehlikeliydi ama bunu yapmam gerekiyordu hemen rastgele bı taksiye binip adrese geldim...

Adrese geldiğimde kolumdan bir adam sert bir şekilde tuttu...

Beni depoya sokup yere fırlattı kafam sersemlesti gözlerim annemleri arıyordu yoktular goremiyordum!

Ve o adam geldi korkudan kalbim boğazımda atiyordu...

"Annem ve babam nerde pislik?"dedim sinirle!

"Hşttt sakın ol küçük hanım inan ailen öbür tarafta çok mutlu!"dedi gülerek...

Öbür tarafta mi?? birşeyler anlatıyordu ama duymuyordum gormuyordum,hissetmiyordum...

Sadece ağzımdan tek bir söz çıktı...

"Ne!?"...

"Merak etme bugün yine onları göreceksin diğer tarafta"diye kötü bir kahkaha attı...

"O onlar oldü mu?"dedim sersem bir şekilde...

"Kes sesini sana sadece 1 şans veriyorum o da kızım olduğun için...
1 telefon hakkın var istediğin kişileri en ufak hatanda bedelini ağır ödersin!"

"P peki tamam"diyebildim sadece adam telefonu uzattı bı elinde basima hedefledigi tabancasıyla...

Onuru arayacaktim..

Onurun numarasını tusladim...
Hemen açtı...

"Kimsiniz?"dedi kibar bir ses tonuyla...

"O Onur ben Dolunay..."dedim titreyen sesimle...

"Ne?İyi misin Dolunay nerde-"

Sözünü kestim ve...

"Sadece dinle..."

"Ben üzgünüm sen bana o kadar yakınken ben uzaklaştım senden...
Sadece şunu söyleyeceğim seni seviyorum...Hayatı seviyorum sadece bunu bilmeni istedim"...

"Ne?Dolunay güzelim neredeysen şöyle ama bana sakın veda konuşması yapma!"ağlarken...

"Ben özür dilerim...Güneşi çok seviyorum bunuda ona iletir misin ben-"
...
...
...
...
...
Not:Umarım beğenirsiniz Bölüm hakkındaki dusuncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum🦋
Uzun zamandır yeni bölüm atmiyordum ama artık her gün düzenli bir sekilde bölüm atmaya çalışacağım beni takip edenler ve hikayemi beğenenler sizleri seviyorum destekleriniz icin teşekkürler ♥️
...
...
...