Karanlık Nefes

İlk Görüş

 PAZARTESİ:

Merhaba sevgili günlüğüm şimdiden tanışalım benim adım iclal 17 yaşındayım  ve lise 3 e gidiyorum.

Her neyse bunların pek bir önemi yok en azından şimdilik ...                                                                Bu günlüğe başlamamın asıl nedeni gördüğüm halisünasyonlar tabi bunların halisünasyon olduklarından tam olarak da emin değilim ama kimsenin görmeyipte tek benim görmem sadece bu cevaba ulaştırıyor. Kimse bana inanmıyor deli olduğumu düşünüyorlar .O yüzden bende kendimi bu şekilde teselli edebiliyorum .                                                                             O zaman bu halisünasyonları  ya da yaratıklarımı desem ilk gördüğüm anı anlatmak istiyorum.                                                                                                                                                                           O  gün her zaman ki gibi müzik dinleyerek okula gidiyordum vardığımda herkes sıraya geçmiş bekliyordu .Bende en arkaya geçtim ve müdürün konuşmasının bitmesini bekliyordum ki onu gördüm yani yaratığı tam müdürün arkasında duruyordu .boyu çok uzundu ve yüzü yoktu simsiyahtı sanki karanlığa boyanmış gibiydi . Ben korkudan ecel teri dökerken diğerleri çok sakindi kafayı yemek üzeriydim ve sonrasında  yaratık bir anda yok oldu .Etrafıma baktım hiçbir yer de yoktu o an kendimi teselli etmek amaçlı  aşırı stresten kaynakladığını düşünmeye başladım . Malum sınavlar yaklaşıyordu epey çalışıyorduk ve bunun yanı sıra çok endişe ediyorduk bende bu olaya bağladım .

Sınıfa vardığımda kendi sırama geçip oturdum ellerimle yüzümü ovuşturmaya başladım .                                     En sonunda ders başlayana kadar müzik dinlemeye karar verdim ve  son dinlediğim müziğe kaldığım yerden devam ettim.Müziğin ritimleri çok güzel devam ederken bir anda ses kısıldı ve duyduğum tek şey ''SIRA SENDE İCLAL   idi.

Bunu duyar duymaz  kulaklığımı çıkardığım gibi yere fırlattım  arkama dönüp sınıfa baktığımda yine o yaratığı gördüm .Sadece bakakaldım kalbimin hiç bu kadar hızlı attığını hatırlamıyordum . Bana doğru bir anda koşmaya başladı bağırıp geriye doğru atıldığımda yere düştüm  kalkıp tekrar baktığımda yine yok olmuştu .

Herkes bana nolduğunu soruyordu hepsine olanları anlatıyordum ama onlar benim bunu uydurduğumu söylüyorlardı .

İşte sevgili günlüğüm onu ilk görüşüm böyleydi.O an emin olduğum tek bir şey vardı oda onun kesinlikle bir halisünasyon olmadığıydı.