Sen (OsmanxSinan)

3

Bi türlü beğenemedim bu bölümü :(
İyi okumalar 💜🌰

Üstünde hissettiği ağırlık ile uyanmışdı Osman.Yogi üstlerine çıkmak için çabalıyordu.Sinan'ın yastık olarak kullandığı kolunu onu uyandırmadan çekmeye çalışmışdı ama mümkün değildi genç adamın gözleri açılmışdı bile.
Uyandığında ilk belini tutmuşdu Sinan.Tabi bankda uyurlarsa olucağı buydu.Yatağa yatıcak fırsatları bile olmadan sızmışlardı oldukları yerde.
Tekrar buluşdu gözleri.
"Günaydın"
"Günaydın"dediğinde Osman'ın gözleri karşısındaki adamın göğüsüne kaymışdı.Tişörtü bile giymeye fırsat bulamamışdı.Yerinden kalkıp ağacın dalında sallanan tişörtü alıp uzattı Sinan'a.
Onun ıslak kıyafetleri ise üstünde kurumuşdu.

Önceki gece olanları ezberleyebilmek için kafasında canlandırıp duruyordu Osman.Sanki yeterinde düşünürse tekrar o anı yaşayabilir gibiydi.Düşündüğü her an yüzündeki gülümsemeyi engelleyemiyordu.Saçlarını okşaması,omzunda ağlaması,sarılışı,öpüşü hepsi birer birer eritiyordu Osman'ın kalbini.
Bunları düşünürken Sinan'a bakmamak için fındıklara odaklanmışdı.Cebinden bi avuç fındık alıp attı ağzına.

"Sinan hadi söz dinle doktora gidelim"

"Işık son bir saattir olduğu gibi tekrar söylüyorum gitmiycem"dedi bitkin genç örtüsüne daha fazla sarılırken.

"Osman"derken Osman'ın olduğu tarafa döndü Işık.
"Dün bu kadar kötü değildi Sinan dün gece mi fenalaşdı?"

Osman ise cevap veremeden kaldı öylece dün gece geçdi gözünün önünden tekrar.Dün gece.Soru karşısında yediği fındık boğazında kalmışdı.
"Dedi ya adam ben sizden sonra eve gittim diye."

"Aynen abi dedim ya."diyerek onayladı Kerem'in sözlerini.
Gözlerini Sinan'a dikmiş yalanı bozmamasını bekliyordu.

"Aferim Osman biz sana emanet edelim sen git.Osman gittikden sonra ne yapıp bu kadar kötü oldun Sinan?"

"Hiçbir şey olmadı"dedi kafasını hızlıca sallarken."O gittikten sonra hemen uyudum zaten ben"

Tabi bu yalanı devam ettirecekdi ne diyecekdi.Aslında Osman saçlarımla oynarken bankda uyuya kalmışız mı.

"Yine Sinan nöbetine kalsın biri bu gece ölür yoksa bu çocuk,yanında biri olsun"diye önerdi Eda.

"Dedem var yanımda yeter işte."

"Oğlum o adam ölü değil mi?"

"Yok ya o öyle."dedi Sinan omuz silkerken.

"Tabi ben kalmak isterdim ama annem izin vermez.Keşke kalabilsem aklım kalıyo sende."
Sinan'ın kolunu okşarken söylediği bu sözler Osman'ın dikkatinden kaçmamışdı.

"Ama malesef mümkün değil Işıkcığım yapıcak bir şey yok."

Osman'ın bu çıkışına sevinmişdi genç adam.Ama onun dışında bu çıkış birinin daha dikkatini çekmişdi.

"Kerem kalsın"diye atıldı Eda Osman'a bakarken.

"Ben bakıcılık yapamam."diye reddetti Eda'nın önerisini.

"Osman kalsın benimle yani eğer isterse."

Demin fındık boğazında kalmışken şimdi kalbi teklemişdi sanki.Ölüyor muydu yoksa?Oysa daha çok hayalleri vardı zengin olucakdı.Hayallerini rafa atıp konuya geri döndü.Ağzını açıcakken araya girdi Işık.

"Ama dün eve dönmüş ya yine"

"Ben Osman'a güveniyorum." diye böldü kızın konuşmasını Sinan.
"Hem haklısın ben ölürsem bunu size haber vericek biri olmalı."

"Ben kalırım sorun yok."
Genç adamın oldukca hevesli bi şekilde bu teklifi kabul etmesi sevindirmişdi Sinan'ı.

"Ben gidiyorum geç oldu.Çorbanı içmeyi unutma."

"Hadi beyler bizde kaçar.Işık gel sende bizimle."

Diğerlerini yolculadıkdan sonra kanepedeki Sinan'a döndü Osman.

"Bence çok iyi bi hasta bakıcıyım."

"Ya ne demezsin."dedi yerinden zorlukla doğrulurken.
"Kalmak zorunda değilsin biliyorsun değil mi?"dedi tamamen nezaketen.Ama kalmasını umuyordu.

Yanına oturup kolunu okşadı Sinan'ın.Tıpkı az önce Işık'ın yapdığı gibi.Ama yapdığı bu hareketin ona ne hissettirdiğini bilmeden.Oysa Sinan kolunda bi kıvılcım varmış gibi hissediyordu.Gözleri yine mavilikleri bulmuşken sorusuna cevap verdi Osman.

"Hayır gitmek istemiyorum.Ama bu gece alkol yok sigara yok deniz hiç yok."

"Sonucunda seni öpmem olsa bile mi?"diye sordu maviliklerden kendini alamazken.