KARANLIK |Texting

Vuslat ♧( sєzσn fínαlí )

. . .♡. . .

Alp yüksek sesle çalan telefonun sesiyle uyandı.

Cebindeki telefonu çıkardı, arayan abisiydi.

"Alo"

"Günaydın Alp Hazretleri. Yine hangi otelde hangi hatunun kolları arkasında sabahladınız."

Alp abisinin imasıyla dişlerini birbirine sürttü ve cevap verdi.

"Ben sen miyim Çağrı. İmalarına dikkat et."

"Abi nerde piç. Neyse uçak biletin 13.30 da uyandirayim da geç kalma dedim."

Alp telefonu kulağından çekip saate baktı.

Cidden mi yani? Saat daha sabahın altısıydı.

"Sabahın bir vakti beni uyandiriyorsun çünkü öğlen kalkacak uçağa yetismem için mi."

"Aynen koçum."

"Ya Abi... Neyse kapa ya." (Arama sonlandırıldı...)

Alp telefonu cebine koyup hamaktan indi. Boynu tutulmuştu bide üzeri açık uyumuştu. Üşümüştü biraz...

İçeriye gitti ve Bereni koltuk da uyurken gördü.

İnsan uyurken masum olurdu evet... ama bu kadar da değildi bence.

Alp Koltuğun yanındaki poları Berenin üzerine örttü.

Ve elinden geldiğince kahvaltı hazırlamaya başladı.

15-20 dk sonra Berende uyanmıştı...

Gözlerini araladığında karşısında Alp'i salatalık doğrarken göreceği kimin aklına gelirdi ki.

"Günaydın" dedi Beren hafif uykulu bir sesle.

Alp de elinde salatalıkla Berene döndü ve elindeki yarım salatalığı ağzına atıp;

"Gonuydon" dedi

Beren Alpin bu haline kıkırdayıp yanına gitmek için ayaklandı.

Tezgahın üzerindeki tabakları alıp masaya götürdü ve kendisi de sandalyenin birine oturdu.

Sonra çatalını salatalığa batırıp iştahla yemeye başladı.

" Beren ben bugün gidiyorum."

Beren bir anda öksürmeye başladı. Yüzüde kipkırmizi olmuştu.

Alp panikle masadaki sürahiden şu doldurup Berene içirmeye başladı.

"Beren iyi misin... hop bende kal. Beren şhhh. "

Öksürüğü hafifleyince konuştu.

"Öhhöm Gerizekalı.. öhm öhm bir anda denir mi."