Catony - Zemsta Ocalałych

Rozdział 6 - Przeciąganie liny

Hideko minęła wybiegającą Aiko ze swojego biura.
Chciała ją już zatrzymać, ale odpuściła sobie, nie chciała jej zatrzymywać, gdy się gdzieś śpieszyła.
Sama moderatorka zmierzała ku Regularowi, który przebywał w swoim biurze. 
Blondynka zakręciła swój loczek wokół chudego palca i zagryzła wargi w uśmiechu, kiedy stanęła pod drewnianymi, solidnymi drzwiami.
Nagle zza drzwi, gdy już trzymała zgięty palec gotowy do zapukania, usłyszała śmiechy i radosną konwersację.
Dziewczyna uchyliła delikatnie drzwi, aby mogła ujrzeć wnętrze niemałego gabinetu. 
Na czarnej kanapie siedzieli oboje naczelni.
Hideko poczuła lekkie ukłucie zazdrości.
Aste i Regular z śmiali się co chwilę przyrywając swoją rozmowę.
Dziewczyna Regulara postanowiła jeszcze chwilę popatrzeć i podsłuchać o czym trwa ta rozbawiająca konwersacja.
 - Słuchaj, nawet nie wiesz jak fajnie mi się z tobą gada, ale muszę już spadać - brunetka już się podnosiła, kiedy poczuła delikatny uścisk męskiej dłoni Regulara na swojej. 
- Zaczekaj chwilkę - mężczyzna również wstał i stanął bliżej naruszając intymną strefę .
- R-Regulaar...? - dziewczyna powoli się cofnęła, aż napotkała twardą ścianę za sobą.
Lekko spanikowana, uśmiechnęła się niepewnie, zaś Naczelny zbliżył się do niej, aż ich ciała prawie że się stykały.
- Nikt nie musi o tym wiedzieć.. - i wtedy mężczyzna głęboko pocałował naczelną redaktorkę w jej miękkie usta. 
Poczuł lekki posmak truskawki od pomadki Aste.
Dziewczyna zaś przyciśnięta i skrępowana poddała się urokowi Regulara i oddała pocałunek. 
Stali tak przez chwilę, a Hideko zasłoniła usta i schowała się za ścianą przymykając drzwi. 
Wtedy moderatorka poczuła wilgoć na policzkach od łez. 
Nie mogła uwierzyć, że po tym co przeżyli, on ją tak po prostu zdradził. 
Ukucnęła i opierając się o ścianę zaczęła cicho szlochać, chowając twarz w kolanach.
Czuła pod sobą zimną podłogę, zimną jak chęć zemsty na jej, już byłym, chłopaku.

Wtedy Regular zasapany przerwał pocałunek i w podobnej kondycji co Aste, usiadł na miękkiej kanapie.
- Nigdy jeszcze tak długi buziak nie odebrał mi tyle energii. 
- Nie powinieneś tego zrobić... nikt nie może się o tym dowiedzieć... - spojrzała cała czerwona i w rumieńcach brunetka, zagryzając wargi. 
Nie mogła ukryć, że pocałunek był boski. Najchętniej by się rzuciła znowu na niego i całowała z nim na czarnej, wygodnej, miękkiej kanapie resztę dnia, lecz wiedziała, że to niemądre ani nie fair w stosunku do Marli.
Wtedy naczelna by się opanować po prostu wyszła prędko z pokoju zamykając hucznie za sobą drzwi. 
Na korytarzu całe szczęście nikogo nie było. 
Aste powachlowała się dłońmi i próbowała opanować rumieńce, które opanowały całą jej twarz. 
Nagle z zewnątrz rozległy się strzały. 

Chwilę przed tymi wszystkimi wydarzeniami Kris szedł przez korytarz, prowadząc Koi przed sobą i celując lufą pistoletu w jej kark. 
Szli, aż do tajemniczego pokoiku w piwnicy redakcji. 
Wisiała na nich, ledwo się trzymając, zardzewiała tabliczka z napisem "sekretny pokoik".
Futrzasty, ubrany cały w strój komandosa, wepchnął wierną morderatorkę do pokoju.
Panował tam półmrok, a jedyna żarówka jaka się tam znajdowała, rzucała światło na stół z plamami krwi. 
W samym pomieszczeniu śmierdziało starą krwią i cały przesiąknięty był smrodem potu.
Mieszanina zapachów uderzyła w nozdrza Koi, wywołując u niej zawroty głowy i odruchy wymiotne. 
- Co oni tu odpierdalali.. - wymamrotał Kris do siebie, zakładając maskę. 
- Nikt tu chyba nie sprzątał, kiedy ostatnio był używany.... - dziewczyna przełknęła ślinę z posmakiem gorzkiej wydzieliny. 
Mimo iż nic od dawna nie jadła, to mogła zwymiotować z łatwością w tej chwili.
Po chwili pobytu w sekretnym pokoju, dało się już przyzwyczaić do panującego tam mdłego zapachu.
Kris zamknął drzwi i znalazł się sam na sam z morderatorką. 
Ciemnowłosa dziewczyna spojrzała na niego przez zakurzone i brudne okulary z niesmakiem, i nienawiścią.
- Nie jesteś już zmęczony? - wyprzedziłą go Koi.
- Czym? 
- Bycie ich posłusznym żołnierzem. Nic nie robisz sam, tylko wykonujesz rozkazy. 
- A co z tobą? Ty nie masz gorzej?
- Czyli jednak. 
Dziewczyna wciąż patrzyła na niego, tym razem bardziej poważnie.
- W szeregach arystokracji, wysłuchalibyśmy cię i wykorzystalibyśmy twój pełny potencjał.- kontynuowała - tu już nie masz przyjaciół. Twoja przyjaciółka woli bardziej twojego kumpla, niż jakąś futrzastą abominację. 
Kris spojrzał na nią z lekkim zaskoczeniem w oczach, jednak wyraz twarzy pozostawał ten sam - kamienny.
- Jak się dowiedziała-- 
- Jestem spostrzegawcza - urwała mu morderatorka. - pomyśl o tym, Alduin z przyjemnością cię przyjmie, będziesz miał prawdziwych przyjaciół, jest taka pewna chmurka.. Kanniak, oprowadził by cię, zakolegowalibyście się. 
Koi nie usłyszała odpowiedzi. Kris jedynie wyszedł z pokoju, ciesząc się normalnym powietrzem. Chwilę stał zamyślony, gapiąc się w ścianę z zerwaną farbą i popękanym tynkiem. 

Wracając do zmierzenia się z martwymi, ożywionymi rebeliantami, kontrolowanych przez arystokrację.
Padł strzał. 
Aiko z palcem na metalowym spuście upuściła broń. 
Jagoda stał z kolejną dziurą w głowię. Wtedy jego twarz się skrzywiła, co miało przypominać uśmiechnięcie się.  
Wycelował i strzelił do grupy żywych.
Wszyscy padli na ziemię i wbiegli z powrotem do środka.
- Jakim kurwa cudem on stoi jeszcze na nogach? - odbezpieczył broń Iglana. - z resztą, wstał z grobu, głupie pytanie. 
- Co się dzieje? - w holu stanęła Aste z Regularem i całą resztą, ewidentnie zaniepokojonych wymianą ognia. 
- Se wyjrzyjcie i sami zobaczcie. - machnęła ręką Aiko. 
Trupy powoli szły w stronę wejścia. 
- Czy to?! - odezwał się Naczelny.
- Tak, to oni - powiedział Kris
- Cholera... - przeczesał włosy swoimi palcami Regular - Dobra. Nie możemy ich zabić. 
- Co? Dlaczego to. - zaprotestowała dowódczyni.
- Chcesz strzelać w swoich przyjaciół? Na pewno da się jakoś ich ogarnąć, bo czemu na nas idą z ewidentnie złymi zamiarami? Arystokracja z pewnością coś wie. 
- Hm. Niech ci będzie. Tylko jak chcesz ich obezwładnić, bez robienia im znacznej krzywdy? 
Nastała chwila ciszy, gdy nagle padł strzał z zewnątrz. 
Kula chybiła i wbiła się w ścianę, rozsypując kawałki ściany po podłodze.
- Trzeba im zabrać broń i skuć ich, tak by się nie wydostali. - zabrał głos Borys, z opatrunkiem owiniętym przy pasie.
- Dobra. Będę służył jako tarczę kulodoporną, kiedy wy ich zaatakujecie. - Regular powiedział do wszystkich. - Tylko w ostateczności, starajcie się ich rozwalić.
Naczelny wyszedł przez wielkie drzwi i otrzymał parę pierwszych kulek, lecz zostały po tym tylko drobne ślady. Aiko wyjęła nóż, a reszta również okazała oznaki gotowości. Ruszyli za Regularnym do walki.