"...Bir Veda Senfonisi."

69 6 0
                                    

Hiç beklemediğiniz an vedalara buluşursunuz.
Tam 3 kez kaybettim ben.
Son kez olduğunsa ise bilmeden girdim vedama.
Veda sonu yine yalnızdım.
Ben ve acılarım
Ben ve yalnızlığım Kaldı.
Geceye ise 'Veda Senfonisi' eşlik etti.
O gün,
Benliğime veda etmenin günüydü.
Anneme veda etmenin günü.
Hasrete veda'nın günü.
Ölüme veda'nın günü.
Gülmeye veda'nın günü.
Bugün,
Aşklara,hasretlere,gönülün vuslatın günüydü.
Buruk bir veda senfonisi oldu kimse duymadı sessiz ağıtları mı.
Şimdiyse kaybolan yıllara inat vuslat vakti.

💐🌙  |M.B|     •Girdap•

Elleri boynumu okşadı küçük bir çocuğa yaklaşır gibiydi bu okşama
Şefkatli ve Huzurlu.
Nefesi boynuma çarptı,daha çok kulaklarıma tüylerim diken diken oldu korkudan değil.
Fazla Huzurdandı.
Delicesine korkuyordum aslında.
Bir kez daha terk edilmek benliğimle savaş halinde olmaktan ben yenilmek istemiyordum.
Ben incilmek istemiyordum.

Bedenim komut almadan haraket etti ilk kez bir erkeğin elleri saçlarıma gitti daha çok babacan bir tavırla saçlarıma dokundu
Hiç fark etmeden koltuğa oturmuş,dizlerine uzanmıştım.
Babacan,ne demek olduğunu bilmesemde hissetmek isterdim.
Hislerime göre öyleydi.
İtiraf etmek gerekirse ben ilk kez annemden başkasına izin vermiştim dokunuşlarına. Öyle sapıkça bir yaklaşım değildi hissediyordum.
Hasta bedenim uyumam için gözlerime baskı verirken ağırlaşan göz kapaklarıma daha fazla dayanamayıp kapattım en son duyduğum cümleler ise bilinmezliklere daha da sürükledi.

"Sen beni buldun münteha'm benim en güzel ve acılı sonu'm."

🌙
 
Gök mavi ve kızıla boyanmış bu harika tabloya bakıyordum bu..uu harikaydı rüya olduğunu biliyordum çünkü hiç bir şey bu kadar muazzam olamazdı annem yine benimleydi onun kızı olduğuma şahit olacak derece farklıydı,kıvırcık kahverengi saçları son 2 yılda tel tel beyazlara ev sahibiydi ama şuan onlar yok gibiydi.
Gözleri iri ve kocamandı gözleri ise maviydi.Maviye olan aşkım buradandı başka renk bilemezdim ki ben hele gülüşü aynıydı gerçekçiydi elleri minicikti soluk tenli ellerimi tuttu ve kıskandığım gülüşünü bana sundu her zaman iyimserdi bu beni deli ederdi bu kadar iyi olmayı nasıl beceriyor diye düşünürdüm hep  İnsan rüya olduğunu bile bile hissedermiydi ben hissetim.
Sadece güldüm nadirdi annemeydi bu, Aylar önce evimi dolduran huzurlu sesini işittim,

SÜHEYLANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin