SÜHEYLAN

"...Beni İncitmeden Sev."

Haykırırcasına güldüm bugün.
Nefesim kesilene dek.
Güldüm.Güldüm.
Sonra sustum.
Gönlüm virâneyken sustum.
Gözlerinde hasretim,gönlümde ateşin kaldı.
Ve ben yine yeminliymişçesine sustum.

"Bir gün öyle canın acısın ki aklına geleyim,Bana bir gönül borçlu ol. Hasretime muhtaç ol,gönlümeyse vuslat."

         Süheylan.

💐🌙|M.B|   •Efdal.•

Taşlı yollar sarsılarak uyanmamı sağladığında hala eve gelmemiştik. Hatta farklı bir yöne gidiyorduk buna aldırmadan Kenanı incelemeye başladım.

Ah! Kenan bir bilsen yüzünü beynime kazıdığımı,hiç çıkarmak istemeyişimi bir bilsen.
Şu bir kaç günde unutamayaşımı hele de mavi gözlerini.

Benim kahvelerime inatla senin mavilerini sevdi Kenan.

Hafifçe gelen baş ağrısı ağrıtmaya başlıyordu. Hatta,
Başım fena şekilde sızlıyordu aklıma ilaç alamadığım gelince sızlandım.

Endişeli bir halde bana dönmüş ne olduğunu sormuştu.

"Biraz başım ağrıyor." Kaşlarını çatmış,endişeli bir halde bana bakıyordu.

"Ağrı kesici almamı istermisin?" İçimdeki uslanmaz kız 'Benim ağrı kesicim sensin.' Derken umutsuzca başımı sağladım.

"İdare edebilirim,nereye gidiyoruz?"

"Karnın acıkmadı mı benimki zil çalıyor."

Büyük bir gülümseme yüzümde yer edindi.
Güneş arabanın içine girmiş sabah olmanın huzuru şehre dolmuştu.

Camı açıp sarkıttım kafamı,

İliklerime kadar özgürdüm.

Mutluydum. Huzurluydum

Başımı ona çevirdiğimde elindeki telefonla beni çekmişti ve gülüyordu.

Rüzgara kapıldım.
Ya üzülecektim ya da vuslata ulaşacaktım.
Bu bizim hikayemizdi.

Camı kapatıp mayışmaya başlamıştım.
Üstüme verdiği ceketi kokladım.Ömrümde öyle koku almamıştım. Tarçın kokusu burnuma dolarken sarmalandım kedi misâli. İzin istercesine radyoya bakıp izin baş sallamıştı.

Radyoya uzanıp açtığımda sevdiğim nağmeler döküldü arabaya.

"Bahsetme kimselere yaramızda kalsın.
Sığmadık şehirlere,şiirlere taşdık."

Ona baktım. O da bana. Gözlerimiz eşlik etti sözlerimize.
Kimseye bahsetme Kenan.
İkimizin olsun, sadece 'Biz' olalım.
İkimizinde en güzel yarası sadece biz olalım.
En güzel şiiride.