The summer of 2017

Kabanata 2

Well of willingness

"Who are you?" he asked again for the second time. Gustong-gusto kong burahin ang ngising nakapaskil sa mapula niyang labi. Ghad, self! Really? Pati 'yun napansin mo?

"I...i..." I stutter like an idiot. Luminga-linga pa ako sa paligid na para bang sa madilim gubat sa kanan ko at sa dagat sa kaliwa ako makakahanap ng sagot sa katauhan ko. Tanga! Sumagot ka!

Tumawid siya sa kabilang bahagi ng bato kung saan ako nakaupo upang magkaharap kaming dalawa. Humakbang ulit siya ng isa pa palapit sa akin na para bang isang malaking hadlang sa pagtatanong niya ang espasyo sa aming dalawa. Napaatras naman ako sa batong inuupuan ko lalo pa ng yumuko siya para magpantay ang lebel ng aming mga mata.

His hazel brown eyes are too beautiful not noticed. Samahan pa ng malalantik niyang mga pilik at makakapal na mga kilay. Kitang-kita mula sa sinag ng buwan kung gaano ka-perpekto ang hulma ng mukha niya. I guess the stars and the moon above choose him as their favorite person.

"What are you doing here? Are you--"

"Kung ano man 'yang iniisip mo nagkakamali ka!" I blurted out. Pinutol ko na agad ang sasabihin niya dahil pakiramdam ko ay alam ko na iyon. And the answer is a big NO! Hindi ko siya sinisilipan!

Mahina siyang humalakhak dahil sa sagot ko. Kitang-kita ko tuloy ang paggalaw ng adams apple niya. Parang kanina lang ay badtrip siya ah?

"Bakit? Ano ba sa tingin mong iniisip ko?" bakas na bakas ang pag-aasar sa boses niya. Ipinasok niya ang mga kamay sa bulsa ng short pero hindi pa rin lumalayo sa akin. "Huh?" maang-maangan niya pang tanong.

Gustong-gusto ko nang bumuka ang langit o itong buhangin sa baba at lamunin ako or siya. Kahit sino na sa aming dalawa, maligtas lang ako sa kahihiyang 'to. Napabuga ako ng hangin dahilan upang lumipad ang ilang piraso ng bangs ko na simbolo pa ng isang araw na pagka-bored ko sa bahay kaya naisipan kong gupitin.

"Look, as you can see I injured myself..." itunuro ko pa ang namamaga kong kanang paa. Tiningnan naman niya ang itinuro. Napakunot ang noo niya ng makita iyon "...so kung ano man 'yang tumatakbo sa isip mo ay nagkakamali ka" I continued trying to explain myself. Shocks! I sounded too defensive pa rin!

Tumingin lang siya sa akin  habang nakangisi bago napailing. Ibinalik niya muli ang atensyon sa kanang paa ko. Nagulat pa ako ng bigla siyang umayos ng tayo at naglakad pabalik sa pwesto niya kanina. I thought he's going to leave me but I saw him picking his phone on the sand.'Yung itinapon niya kanina. Hindi siguro nabasag kasi sa buhangin niya naman ibinato. Sigurista si Koya. Naglakad ulit siya palapit sa akin.

"May I?" he asked while pointing at my swollen foot. Before I can even answer ay bigla na siyang lumuhod sa harapan ko at tinapat ang ilaw na nagmumula sa phone niya sa aking paa. Marahan niya pang iniangat iyon para matingnan ng mabuti. Napalunok ako dahil sa kahihiyang hindi pa rin naaalis sa sistema ko.

"You need to put some cold compress in here to lessen the swelling. " hindi niya pa rin inaalis ang tingin doon. Dahan-dahan niya pang minasahe. "Is your place near? "

Tumango ako sa tanong niya kasi hindi naman talaga kalayuan dito ang resort ni Lola Ruth. Walang sabi-sabi niyang inilagay ang kamay niya sa likod ko at ang isa ay sa likod ng binti ko. Shit na malagkit! Bubuhatin niya ako!

"Ah...wag na!" mabilis akog pumiglas ng maramdaman ko ang balak niyang gawin. Dahil nagulat din siya sa ginawa ko ay nabitawan niya ang mga binti ko.         Napasigaw ako sa sakit ng tumama ang namamaga kong paa sa bato.

"Fuck! Sorry! Wag ka kasi masyadong malikot" lumuhod ulit siya para tingnan ang namamaga kong paa. Hinila niya ang binti ko at ipinatong sa tuhod niya. He gently massages it again. I whimper, but it more sounds like a moan.