"Ben kendimi bulamadım, ruhumu bulamadım... Ben kimim tanımadığım biri mi? Evet, ben bir yabancıyım. Işıkları göremeyen yabancı..."
............
Bazen noktalara, bazen boşluğa, bazen de kendime sığınırım.
Ben Beyza Bulut. Bazen kara bazen beyaz bulu...
Bu bölüm biraz gecikti arkadaşlar, kusura bakmayın. Yukarıdaki şarkıyı açıp okuyalım lütfen. ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*'İnsanın en büyük suçu söylediği yalandır...'*
Dün Ayaz'la okulda hiç konuşmamıştık. Yani bana 'Önüne baksana kızım!'demesinden başka konuşmadık. Bugün onunla tanışmak istiyorum. Dün Nare ile arkadaş oldum. Biraz sohbet ettik, yani Nare'yi sevdim. Telefon numaralarımızı birbirimize verdik, konuşuruz falan diye. Kız olaylara iyimser bakacak şekilde her şeyi olumlu düşünmeye çalışıyor. Ben zaten çok arkadaş olmam. Az arkadaş edinir, bana zarar vermeyen arkadaşlar edinirim. Diyeceksiniz ki 'İyi bir arkadaş olup olmadığını nereden anlıyorsun' . Eh! O da bizim sırrımız olsun, değil mi?
Hemen dolabımdan bugün için giyeceğim, elbisemi aldım. Pembe boğazlı dizimin üstünde gelen kazağımı elime aldım. Kahverengi kemerimi de belimin üstüne taktım. Elbiseme uygun hafif bir makyaj yaptıktan sonra çantamı koluma takıp indim. Annem salondaki masaya haşlanmış yumurta tabaklarını koyarken, yanına gittim. "Anne bugün okula erken gitsem olur mu?" dedikten sonra yanağına bir küçük buse bıraktım. "Kızım saat daha 11:45 geçiyor. Hem de kahvaltını yapmadan nereye gidiyorsun?" dediğinde sandalyeye oturmuştu. "Dün okulun yakınların da bir yerlerde kitapçı gördüm. Kitaplara bakacağım, beğendiğim kitap olursa alacağım, olur mu? Marketten de atıştırmalık alır, doyarım ben. " annem, benim kitaplara olan tutkumu bildiği için izin verebilirdi.
Aslında Ayaz'ı daha çok tanımak için yanına gideceğim. Marketten de atıştırmalık alırdım. Yalan söylemiş olabilirim. Ama gerçekten de okulun orada kitapçı görmüştüm ve oradan kitap almak istemiştim. Yani sadece birazcık yalan söylemiştim. Aslında ben yalan söylenmesini sevmem ve çoğunlukla da söylemem. Ama anneme 'Ayaz'ı tanımak için evden bugün erken çıkacağım' da diyemezdim. Yoksa annem beni kıtır kıtır doğrardı. Hem de hesap sorardı bana. "Tamam, ama ondan sonra direkt okula gideceksin, tamam mı?" yani belki bugün hiç okula gitmeyebilirim de "Tamam anneciğim, teşekkür ederim izin verdiğin için ben kaçar." der demez evden çıkıp merdivenlerden aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
