ÖLÜMÜN SESİ 'MERİ'

BÖLÜM 7#EĞİTİM

Geçit insanlardan uzak kırmızı bir eve çıkmıştı, evin içi profesyonel ve şeytani bir şekilde dizayn edilmişti.
Küçük bir salon ortasında 4 kişilik yemek masası ve salona bağlı 4 oda bulunuyordu.

Meri geçidin baş döndürücü etkisiyle yere diz çökmüş nereye geldiğini idrak etmeye çalışıyordu.
Salona bir göz gezdirdi, oda kapılarının üzerinde kafa tasları asılıydı, insan kafatasına benziyordu ama iki boynuzu vardı. Meri bunları rüyasında gördüğü iblislerin kafatası olduğunu anlamıştı.

Kalmon meri nin kolundan tuttu ayağa kalkmasına yardım ederek sandalyelerden birine oturttu.

"uzun bir süre burada eğitim alacaksın meri seni güçlendirme konusunda geç kaldık bile, ama bunu telafi edeceğimize inanıyorum."

Meri şaşkın bir vaziyette kalmon a bakıyordu,

"senin katilden ne farkın varki? iki tane kendinden küçük çocuğu sakat bıraktın ve bir adamı öldürdün!"

meri yaşadıklarının şokunu yaşıyordu, bu adama nasıl da güvene bilirdi, nasıl da ustası olarak ona itaat edecekti.

"Bak dostum sende katilsin unutma, ben bunları boşuna yapmadım herşeyin bir sebebi var. Sende boşuna öldürmedin onları değilmi?"

meri kendisininde katil olduğunu unutmuştu, ne de çabuk çıkmıştı aklından lumyang, belkide bu damarlarından akan kanla ilgiliydi bilmezdi. Meri konuşmadan öylece yere bakıyordu, bu kadar kısa zaman diliminde neler yaşamıştı öyle, sokak hayatından kurtuldum derken nelerin içine bulaşmıştı şuanda içinden şansına küfür ediyordu.

Kalmon merinin önüne geçti merinin suratını iki avcunun içine alarak gözlerine bakmasını sağladı." Bak dostum daha enerji damarların bile aktif değil önce onların pasını sökelim ve seni benliğine kavuşturalım sonra sen ne olmak istediğine karar verirsin."

Kalmon odalardan birinin kapısın açtı ve meriye odasını gösterdi

"gel uyu dinlen biraz yorgun olmalısın, akşam yemeğine uyandırırım seni."

meri hiç ısrar etmeden kalmon un gösterdiği odaya doğru ilerledi, düşünceler artık fazla olmaya başlamıştı düşünceler altında ezilmek istemiyordu belki her şey yeni başlayacaktı ama onun ruhu çoktan çöküşleri oynuyordu.

Meri yavaşça odaya girdi odada burnuna dolan koku ona huzur vermişti. Kırmızı yatağa göz attı yatması gereken yer burası olmalıydı, kendini yatağa bıraktı ve gözlerini kapadı.

Meri vücudunda hisetiği acılar ile uyanmıştı kalmon ona düşük voltajlı elektrikler vermişti.

Meri acı içinde düştüğü yatağın kenarında kıvranıyor etrafına bakıyordu. Güneş doğmak üzere ve birazdan pencereden ışınları girecekti.

"hey sabah olmak üzere! akşam yemeği ne oldu, beni akşam yemeğinde uyandıracaktın?" meri şaşkın şaşkın kalmon a bakıyordu.

"Fikrimi değiştirdim hem sen çok yorgun görünüyordun, hemde ben böylesinin daha iyi olacağını düşündüm. Şimdi hemen kalk ve benimle gel çabuk oll!!" Kalmon tehditkâr bir şekilde meriye bakıyordu.

meri o korkunç gözleri daha fazla tatmamak için hızlı bir şekilde kalkarak kalmonun yanına gitti.
"Nereye gidiyoruz acaba"

"Birazdan öğreneceksin,"
Kalmon evin dışına çıkmıştı meri'de peşinden gitti.

Meri dışarıyı görünce etrafa göz gezdirdi. Kurumuş ağaçlardan başka birşey yoktu burda, dağlar gözüküyordu ama oralarda bile kurumuş ağaçlar vardı.
"Burası cehennem olabilir mi?"