Burada Bir Aşk Var

4.BÖLÜM: CIK ILGI CIKICI BI MIMIRI DIMI

Bitirir bitirmez sizi daha fazla bekletmek istemeyip yayınladım. Bu bölüm her ne kadar içime sinmese de size söz verdiğim için yetiştirmeye çalıştım bu kadar oldu. Hatalarım varsa özür dilerim. Iyi veya kötü eleştirilerinizi bekliyorum. Votelerinizi eksik etmeyin.♡ :*

HİKAYE ÖNERİSİ ;
●Benim Siyahım Sensin.. (Siyahbulutlar)

" Cık ılgı cıkıcı bı mımırı dımı? " dedi Baran alayla. Yanaklarım kıpkırmızı olmuştu. Şimdi bu çocuk bana ne dese haklıydı.

Piç smile yaparak büyük demir kapıyı açtı ve içeriye girdi bende hala ona bakıyordum.

"İçeri gelmek ister misin donucaksın orda "

Oha çocuk beni evine davet etti. Şimdi ben bunla eve gidersem bana türlü türlü şeyler yapabilir pek de iyi bi fikir olmadığını düşünürken Baran'ın sesi kendime gelmeme yardımcı oldu.

" Merak etme ben adam yemiyorum yani içeri gelebilirsin, ha gelmem dersen de keyfin bilir sen üşüme diye diyorum" dedi. Tam o sırada cebimden gelen Rihanna sesiyle telefonumu elime aldım. Teyzem arıyordu.

"Alo Teyzecim "

...

"Tamam 5 dakikaya geliyorum"

Telefonu kapatıp cebime koyduğumda Baranla gözgöze geldim. Onun balları benim mavilerimle buluşunca vücuduma elektrik verilmişcesine çarpıldım.

" T.. Teyzem aradı, merak etmiş. Şey ben gitsem iyi olur" dedim kekeleyerek.

"İyi akşamlar küçük hanım" dedi ve büyük beyaz eve yöneldi. Bende kendi evime doğru yürümeye başladım.

Bi yandan yürüyor bi yandan da Baranla göz göze gelince içimde oluşan o hisse bi anlam vermeye çalışıyordum. O gayet rahat görünüyordu peki ama ben. Onu görünce elim ayağıma dolanıyor ne diyeceğimi bilemiyorum. Aşk mıydı? Tabikide hayır. Peki ya hoşlantı? Aslında hoş çoçuk ama ondan hoşlanamam, biz farklıyız. Çok farklıyız. Onu daha yeni tanımış olsam da farklı dünyaların insanları olduğumuzun farkındayım.

Eve geldiğimde sıcak bir duş alıp yatagıma girdim.

[*]

Okula geldiğimde Baran sıraya yayılmış şarkı dinliyordu. Eslemlerle selamlaşıp Baran'ın yanına gittim. Sıraya öyle yayılmış ki, bırakın oturmayı çantayı koyabilecek bi yer bile yoktu. Elimle kenara kaymasını işaret ettim ama hiç umursamadı. Sonra bi anda sıradan kalkıp bana yaklaştı. Kulağıma eğilip;

"Bugün okulu asmaya ne dersin küçük hanım? " dedi. Istemsizce nefesimi tutmuştum. Çok yakındık. Of yine o güzel koku. Allahım sana geliyorum ip sal. Zoru ne ya bu arkadaşın beni öldürmek falan mı.

"N..ne? " Sakın olmaya çalışıyordum ama bu şartlar altında çok zordu. Bi kaç santim ötede bal gözlü bir parfüm bulutu dururken ne kadar sakin olunabilir.

Gerildiğimin farkına varmış olacak ki bi adım geriye çekildi, derin bir nefes alıp tekrar ettim.

"Ne ?"

"Hadi benimle gel, çantanıda al. Bugünluk okuldan izinliyiz. " dedi ve cevap vermemi bekledi.

Okuldan mi kaçalım diyodu bu şimdi. Daha ilk günlerden okulu asmak istemiyorum ama bugünkü blok tarih dersini düşündükçe de bi günden ne olur ki diyorum.

Baran yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledi ve duvara yaslandı.

"Geliyo musun küçük hanim?" diye seslendi.