Make Up, Murders, And Macchiato

11| t h e c h a s e II

11
t h e  c h a s e  II

SCREAMS and endless cries of help filled the Grand Gallery, their voices reverberated in every corners of the museum. The moment of terror debilitated their thinking. Some of them stood; froze and stupefied trying to process the unspeakable horror they've witnessed but most of them scrambled and scoured to the exit door. Halos lahat sila'y di magkamaway na nag unahan palabas ng museum but their race towards the exit door made their escape plan difficult, the narrow way become stagnant. 

"I'll follow the killer and you take Sophia to the hospital! " Utos ni Astrid, bakas sa tono ng kaniyang pananalita ang awtoridad. Tinignan siya ni Kairo na animo'y kinu-kwestyon ang kaniyang iniutos.

"You heard me right," ani ni Astrid, inangat niya ang tela ng kaniyang palda na sumasayad sa sahig at nag lakad na papunta sa fire exit.

"Pero delikado na ikaw pa ang hahabol sa killer. Ikaw ang magdala kay Sophia sa hospital at ako ang hahabol sa killer," suhestiyon ni Kairo. 

"This is my mission, gusto mong tumulong diba? The least thing that you can do is take Sophia to the hospital. Kaya ko ang sarili ko," muling wika niya, tuluyan na siyang naglakad papunta sa fire exit at hindi na niya pinansin ang sinabi ni Kairo.

Nakipagsiksikan siya sa mga tao hanggang sa maabot niya ang parte ng Grand Gallery na maluwag. 

Lahat ng bisita ay nagkukumahog na makalabas sa exit door ngunit hindi nila napansin ang fire exit kaya laking pasalamat ni Astrid nang marating niya iyon ng walang kahirap hirap. 

"Ang sakit naman kasi ng heels na 'to!" Reklamo niya habang bumababa sa hagdan ng fire exit. 

Nakita niya ang anino ng killer sa ilalim na nagmamadaling bumaba.  Kaya binilisan niya na rin ang pagbaba upang maabutan ito ni hindi niya pinansin ang sakit ng paa na kaniyang nararamdaman dahil sa suot suot niyang 5 inches heels.

Their series of chase brought her to the parking lot. An empty parking lot. There are no cars, no security guards; just a deserted and quite parking lot with two flickering light bulbs. 

Nakita niya ang pagpasok ng killer sa pinto papunta sa parking lot at siguradong nagtatago lang iyon sa likod ng mga poste ngunit nag dalawang isip si Astrid kung itutuloy niya pa bang hanapin ang killer sa parking lot. 

She took a deep breath, hoping that taking a deep breath will restart the feeling of fear that is slowly consuming her. 

Tinandaan niya ang sinabi ng kaniyang Dad. "You are not just a woman! You are a fighter and a survivor. You've defy the social norms" biglang naramdaman ni Astrid ang pagkawala ng kaniyang pagkabahala.

Dahan dahang naglakad si Astrid at nagsimulang ikutin ang parking lot kagaya ng maingat niyang paglalakad sa underground church. Madilim masyado sa parking lot dahil dalawang ilaw lang ang nagbibigay ng liwanag doon at patay sindi pa iyon. 

The only thing she could hear at that moment is her heart which continuously thundering inside her chest and her endless panting.  

"Nasaan na ba ang hayop na 'yon?!" Galit na naisaloob niya. Nakayuko siya habang sinusuyod ang kada poste na kaniyang dinadaanan. 

Suddenly she heard a tin can rolling on the floor in which she turned in full circle. Her senses are pointing her to the direction of where the sound came from but she saw no one. Nagsisimula na rin siyang magduda sa sarili. 

She held her purse which was covered with pure hard diamonds. Kung atakihin man siya nito ay puwede niya itong gamitin panglaban. It might sound crazy but desperate time calls desperate measure.