My Unrequited Love For Him

Chapter 12

Monique's POV

"What?" may tono parin ng pagkairita sa tanong nya.

Nakatingin sya sakin ngayon. Nakakahiya man pero kelangan ko talagang makauwi samin eh. Magagalit sakin si Mommy and Daddy pag di ako umuwi.

"Ah eh-- ano kase eh..."

"Ano nga?" iritang tanong ni Ryan.

"Pwede pasabay? Wala kase akong pang taxi eh. Tsaka wala akong phone na dala." tss! Nasabi ko na. Nakakahiya. Syempre may hiya parin naman ako kahit na patay na patay ako sa kanya.

Di sya sumagot. Tiningnan lang nya ako. Sinusuri kung may dala ba akong gamit.

Nung napansin nya na wala akong dalang gamit sabay pasok nya sa car nya.

Is that a yes?? Pwede akong sumabay sa kanya??

He open the engine. A sign na ready to ride na yong car nya.

Lalapit na ako sa car nya para sumakay ng bigla nya itong pinaharutot.

"Wait!!!!!" Sigaw ko sa kanya. What the... Kainis.

"Babe wait lang andito pa ko!!" sigaw ko ulit sa kanya kahit na alam kong di na nya ko maririnig. Sobrang layo na nya.

"Hayyy paano na ko neto ngayon??" nakakainis naman. Wala kana ngang cellphone, wala ka pang pamasahe hayyy. Paano ako uuwi nito?

Di ko namalayan na nagsisimula na pala akong maglakad. Sobrang nakakainis.

"Ano ba yan wala man lang dumadaan na taxi." Medyo madilim pa naman yong bandang unahan nitong kalsada hayy. Paano na ko neto?

Yakap ko ang sarili ko habang naglalakad. Sobrang natatakot talaga ako. Kung bakit kase iniwan pa ako ni Ryan. Hindi ba sya naniniwala sakin? Kita naman nya na wala akong dalang gamit eh.

Naiiyak na ako sa takot at inis. Alam mo yong ganitong feeling? Maiiyak ka talaga sa inis. Napapatingin ako sa likod ko, baka kase may nakasunod sakin eh.

Hay panu ba to? Malapit na ko sa madilim na lugar. Tsk! Paano kung may mang hold up sakin? Anong ibibigay ko? Wala akong dala na gamit. Sarili ko lang ang dala ko.

"No way! Hindi pwede ang sarili ko." takot na sabi ko sa sarili ko. Nagmadali akong lumakad.

*Beppppp!!!!

Napatalon ako sa lakas ng busina.

Napatingin ako sa sasakyan and to thank, si Ryan ang dumating.

"Get in!" Utas nya. Sobrang thank you lord. Thank you din kay Ryan.

Pumunta ako sa kabilang pintuan ng sasakyan at sumakay. Pagkasara ko ng pintuan ay agad ko syang niyakap kahit na nahihirapan ako sa pwesto namin.

"T-thank you.." mahinang utas ko. Sure ako narinig nya yon. Naiiyak naman ako ngayon kase bumalik sya. Sobrang takot na talaga ako kanina buti nalang bumalik sya. Buti nalang talaga..

Tuluyan nang bumagsak ang luha ako.

"Buti bumalik ka." ani ko ulit. Feeling ko safe na safe na ako. Humihikbi na ako ngayon dahil sa patuloy na pagpatak ang luha ko. Sana lagi syang nasa tabi ko. I want to stay like this. I want to stay in his arms.

"Sorry kanina. Akala ko kase---"

"Its okay. Ang mahalaga bumalik ka." Sabi ko. Sobrang safe na ako ngayon.

Napaalis ako sa pagkakayakap nang marealize ko na kanina pa pala ako nakayakap.

"S-sorry.." I said. Feeling ko sobrang awkward. Namula tuloy ang pisngi ko.

"Its okay." bahagya syang napatawa. Agad din nyang pinaandar ang sasakyan nya.

--

May times na napapasulyap ako sa kanya. Sobrang gwapo talaga ng future boyfriend ko.

May advantage din pala pag malayo ang bahay mo noh? Matagal mong makakasama ang mahal mo pag nasa byahe kayo.

Sobrang saya ang nararamdaman ko ngayon. Thank you God cause i'm so blessed. Sana lang talaga kaya kong pahintuin ang oras. I want to stay beside him. I really want to stay like this yong kayo lang dalawa ang magkasama sa byahe, yong walang epal.

"Hoy!!"

Nagulat naman ako sa kanya.

"Ahh ehh ano na nga ulit yon?" tsss i am out of my mind again.

"Sabi ko andito na tayo sa Makati. Ano ba address mo?"

"Dyan lang... Malapit na. Liko mo then ituturo ko nalang." sinunod naman nya ako.

At ayon nga nakauwi rin ng ligtas kahit 2am na. Okay lang masaya naman. May advantage din pala ang traffic noh? Hahaha

--

Andito na kami sa labas ng gate ng bahay namin. Bukas pa ang mga ilaw at sure ako gising pa ang nag aalalang mommy at daddy ko.

Nakahit nakastop na ang car nya sa tapat ng gate ay hindi parin ako bumababa.

"May nakalimutan kapa ba?" tanong nya. Tila hinihintay na nya akong bumaba ng kotse.

"Hindi mo man lang ba ako pagbubuksan ng pinto??"

"Tss! Malaki kana. Kaya mo na yan."

"K fine... Eh goodnight kiss? Wala man lang ba??" pangungulit ko pa. Malay mo diba?

"Monique!!" inis na utas nya.

"Joke lang eh. Sige bye--
Hindi ka man lang ba papasok muna sa loob??"

"Monique ano ba??" asar na sya.

"Sige bye--- ahmm thank you ulet." seryosong sabi ko. Hindi man lang sya nagsalita. Sinara ko na ang pinto na kotse na at agad din naman syang umalis.

Hindi muna ako pumasok ng gate. Tiningnan ko pa kase yong papalayo nyang kotse.

This is the best night of my life!! :)

----
UNEDITED
12/16/14