𝗨𝗻𝗶𝗺𝗮𝗴𝗶𝗻𝗮𝗯𝗹𝗲 ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

6-р хэсэг: Мэдрэмж

Биднийг харц тулгарахад өнөөх мэдрэмж.
Хамтдаа байсан тэр сайхан үе шиг.
Хайр дүүрэн аз жаргалтай байсан тэр үе шиг.

Гэвч надад л энэ мэдрэмж төрсөн нь харамсалтай.

Минжи намайг хараад царай нь эрс бөрчлөгдсөн юм.
Жаргалаар бишээ гунигаар
Итгэлээр бишээ урам хугаралтаар

Яг л дахиж хармааргүй байсан хүн нь урд нь буй мэт тийм харц.

Тэр доошоо харсаар надруу алхална.
Зүрх минь хурдан хурдан цохилно

Учир нь энэ удаан хугацааны дараа түүнтэйгээ дахин уулзаж байна.

Би түүнийг урд минь ирж суухад инээгээд
"Сайн уу? Тао" гэж хэлэх байх гэж бодсон гэвч

"Намайг яаж олсон юм? Яах гэж ирсэн юм?" гэсээр тэр надруу их нухацтайгаар харсаар хэллээ.

Сэтгэл зүрх минь хэдэн мянга хэсэг болон хагарах шиг боллоо.
Гэвч хэлтэрхий бүр нь чамайг гэхээ болихгүй нь харамсалтай...