HÜMA

3. BÖLÜM - BU EVDEN GİT-

Gönül ile aklı koydum kafese;
Biri "UMUT" diyor.
Biri "KES" diyor.
Çırpındıkça kaldım nefes nefese,
Biri "DAYAN" diyor,
Biri "PES" diyor.
Yüreğim döndükçe döndüm ak kora,
Sabrım demir aldı, yelkenler fora!..
Gitmek istiyorum çok uzaklara,
Biri "Aman" diyor, biri "ES" diyor..

MEVLANA

Selamun aleyküm ❤
Keyifli okumalar🌸

Arkama bakmaya korkuyordum...
Nefesimi tutmuştum, pür dikkat arkadan gelebilecek hamleye odaklanmıştım!..

Arkamda olduğunu hissettiğim kişinin nefesini arkamda hissetmemle, arkamı tam dönecekken, hızla kolumdan yakalanmamla ve beni aynı hızla kendine doğru çekmesiyle, O ufacık narin cüssemi, alaca karanlık içerisindeki iri cüsseli adamın gögsünde bulmuştum.

Parfüm kokusundan adeta genzim yanmıştı. Bu koku bana tanıdık gelsede korkudan başımı kaldıramıyordum. Kafamı kaldırdığımda ise bu kişi Mirza Öğretmenden başkası değildi...

Gözlerimiz bir an öylece birbirine kilitlendi. Sonra gözlerini ilk çeken ben olmuştum!..

- Nereye böyle? Hüma Sultan haber vermeden gecenin köründe...

-Eve öğretmenim eve!...
Size kalırsa, beni eve bırakmaya hiç niyetiniz yok..!!!

Demiştim ki tabii kime diyordum ...

- "Bekle " dedi yine..!
Tabii alışığım ben zaten beklemeye beklerim..! diye söylenirken , arabayı olduğum yere getirdi, içeriden kapıyı açtı.

-"Hadi bin" dedi . Arabanın ön koltuğuna geçince , elindeki poşeti kucağıma bıraktı...

Bana ilaç almak için mi gitmişti?
Bu kadarı da çok fazlaydı. Ben bu iyiliğin altında eziliyordum. Adam hem hasta ediyor hemde iyileştireceğim diye sonuna kadar uğraşıyordu. Evi tarif edince nihayet evimizin kapısının önüne gelmiştik.

Evin ışıkları yanıyordu, yatmamışlardı beni bekliyorlardı. Saatte tam 3.30 bulmuştu. Annem beni anlardı da babam için aynı şeyi söyleyemiyeceğim.

Evimizin önüne gelmiştik gelmesine ama ne dizlerimde derman nede vücudumda mecal kalmıştı. Babamı düşündükçe korkum git gide artıyordu.

Mirza öğretmene teşekkür edip arabadan inince O da benimle beraber inmişti.

-"Siz artık gidebilirsiniz"..!!
-Hadi..!!! Eve girdiğini görmeden gitmek istemiyorum..!!!

Diyordu . Ben hızla kapıya doğru yönelince annem işte geldi diye çığlık atmıştı ki...

Babam bir hışımla kapıyı açıp..!!!
- "Sen neredeydin bu saatlere kadar kah.. " demesiyle ardından suratımda hissettiğim acı bir tokatla yere sermişti beni. Annem üzerime kapanmış ağlıyordu.

Babamsa annemi geri itip , hırsını alamamış olacak ki bana bir tokat daha atacağı sırada eli havada kalmıştı. Çünkü Mirza öğretmen imdadıma yetişmişti.

Kendince beni babamın gazabından korumuştu...

Babam "sende kimsin" ? diye bağırıyordu...