SEVGİM BÜYÜDÜ BİRİCİK NEFRETİMDEN

1. BÖLÜM

Anneler gününüz kutlu olsun.

Yazardan...

Azer ile Karaca sevgili olmuştu. Ama Karaca'nın amcasının söylediği o sözden sonra, Karaca'nın ne bir gram uyku girmişti gözüne, ne de Azer'e bu konuyu ona anlatabilmişti. Görüntülü konuşmalarından sonra en azından biraz rahatlamıştı. Lakin bu Azer'in öğrenmeyeceği anlamına da gelmiyor. Karaca'nın ne yapıp edip amcasıyla konuşması lazımdı. Karaca bu düşüncelerle yorulurken kapısı tıklatıldıktan sonra içeri annesi girdi.

"Karaca kızım gelebilir miyim?"

" Gel." dedi buğuk bir sesle.

"Amcanın bugün söyledikleri-"

"Rızan var. Evlendiriceksin. Kurtulacaksınız benden."

"Kızım o nasıl söz. Bak ben sana bugüne kadar annelik yapamamış olabilirim. Ama izin ver bari bu durumu düzelteyim."

"Nasıl düzelteceksin? Amcamı görmedin mi nasıl emin bir şekilde konuştu? Sen düzeltmek isteseydin çoktan o masada düzeltirdin. Bugüne kadar benim için bişey yapmadın. Bugünden sonra da yapma. Sevgi göstermeyin bana. Git Akıncığına. Sadece o var zaten hayatında. Babaannem bile tıs çıkarmadı. Kime baksam yüzünü eğdi. Gerçekten çok seviyorsunuz beni."

"Karaca. Valizini topla. Azer'ide ara. Kaçırsın seni. Uzaklaşın burdan. Eğer Celasun ile evlenmek istemiyorsan hayatını kurtar."

"Sen Azer-"

"Nereden biliyorsam biliyorum. Anlatırım sonra. Hadi hazırlan." diyen anneme aval aval baktım. Sonra bana bakıp,

"Ne bakıyorsun? Hadi hazırla valizini."

"T-tamam." diyip Azer'i aradı. Ona her zaman ki yere gel dediğinde onaylayıp kapattı. Karaca ise valizini hazırlamaya başladı. Gerekli eşyaları aldığında annesine 'Hazırım.' dedi.

Anneside kapıyı açıp etrafı kol açan etti. Kimsenin olmadığını görünce Karaca'ya gel işareti yaptı. Karaca da arkasından sessizce ilerledi. Merdivenleri inip sessizce dış kapının önündeki ayakkabıları alıp kilere doğru inmeye başladılar. Sonra arkalarında ki sesle durdular.

"Nereye böyle?"...

İyi okumalar...