SEVGİM BÜYÜDÜ BİRİCİK NEFRETİMDEN

5. BÖLÜM

FLASHBACK

2 ay önce...

"Azer."

"Efendim Karaca."

"Ben bişey merak ediyorum. Ama tam olarak cevabını bilmiyorum."

"Sor."

"Dedemi kim öldürdü?" Karaca'nın demesi ile Azer derin bir nefes aldı.

"Ş-şey ben öldürmedim ama-"

"Ama?"

"Söylersem olmaz."

"Niye? Çocuk muyum ben?"

"Estağfurullah. Öyle demedim. Yani dayanamazsın."

"Dayanırım. O kadar şeye dayandım. Buna da dayanırım."

"Ş-şey a-amcan öldürdü." Azer'in demesi ile Karaca gözlerini fal taşı gibi açtı. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Karaca? Bak bana. Yücel sizi kaçırdığında amcan ile dedeni aynı yere getirdi. İkisinden biri ölmezse siz ölecektiniz. Yamaç amcan ise dedeni vurdu. Karaca? Bana bak. Bak bana Karaca. İyi ol sakinleş. Ben sana bir su getireyim."

"Y-yok istemem."

"İyi misin?"

"Keşke dedem vursaydı amcamı. Ama bunda da senin parmağın var değil mi?"

"Ne?"

"Kemal abim öldü! Sen öldürdün! Amcamı sen vurdun. Zar zor kurtuldu! Dedemde de parmağın var. Sen saçma sapan bir düşmanlık yüzünden iki tane kardeşini kaybettin! Belki Yücel öldürdü! Belki kardeşin Savaş'ı öldürüp seni yanına çekecekti. Bir timsah mıdır nedir onun sözüne kandın! Hem kardeşlerin ölmezdi. Hem ben burada değildim! Çukur'un kadınlarını kaçırdığında ne düşündüm ben biliyor musun? Yapmaz dedim. Azer yapmaz dedim. Benim sevdiğim yap-" demesiyle duraksadı. Sevdiğiydi doğru. Ama olmazdı. Saçma sapan bir düşmanlık içinde bu aşk olmazdı.

"Sevdiğim?"

"Yanlışlıkla söyledim. Ben yatıyorum." demesiyle odasına doğru gitti. Azer ise arkasından bir gülüş attı.

"Sevdiğim? Ah Karaca." diye fısıldayarak oturdu Azer.

Karaca odasına gidip yüzüstü yatağa doğru düşer düşmez ağlamaya başladı. Herşeyi kaldırabilirdi. Ama bunu kaldıramazdı. Dedesinin katili amcası olamazdı.

**********
Karaca'yı hastaneye getirdiklerinde ameliyata aldılar. Azer ve Yılmaz hastaneye vardıklarında koşarak Salih'i aradılar. En son Salih'i bulduklarında, Azer yanına doğru koştu.

"Vartolu? Ne oldu ne dediler?"

"Çok kan kaybetmiş. Komada olma ihtimali yüksek."

"Y-yamaç'a falan haber verdiniz mi?"

"Annesinin haberi var. Diğerlerinin bilmiyorum. Ama gelirlerse buradan uzaklaş."

"Niye hayırdır?"

"Azer sen salak mısın? Cumali bey abiyi vurdun!"

"Kardeşimi öldürdünüz!"

"Kemal'i öldürdün!"

"Düğün gününde damadımızın ve  Seyhan'ımın ölümüne yol açtınız! Bir de yetmezmiş gibi göğsüme hançer sapladınız!"

"Babamın ölümünde parmağın var!"

"Kardeşim Savaş'ı öldürdün!"

"Ha bak işte. Onu ben öldürmedim."

"Babanı da ben öldürmedim." diye atışırlarken, ameliyathaneden doktor çıktı. Azer ve Salih doktoru farkedince yanına doğru koştular.

"Ahmet amca. Hayırlı bişey söyle."

"İlk yardımı çok güzel yapmışsınız. Ama maalesef..."

"Maalesef?" diye sordu Azer.

"Komaya girdi. Çıkma ihtimali çok düşük. Umutlanmayın. Eğer komadan çıkarsa belden aşağı hissedemez. Elimizden geleni yaptık. Bundan sonrası Karaca kızımıza bağlı." dedi doktor. Azer ağlayarak dışarıya doğru gitti. Arabasına binip bilmediği bir uçurumun kenarına geldi. Eline aldığı silahı kafasına dayadı. Tam tetiği çekecekken arkadan bir ses duydu.

"Azer?"...