Ben Aşık Oldum!

Sonunda

Sabahin 9'uydu. Yavasca yataktan kalktim. Sessizce kapiyi actim. Yerde bir not duruyordu.
Korkarak, gerilerek, merakla yere egildim. Notu aldim ve derin bir nefes alarak okudum
'Kendine iyi bak.' Notu yuz defa okuyarak en sonunda algiladim.
'Ne?'
'Nasil yani?'
'Gitti mi?'
'Beni nasil birakir?'
'Veda bile etmeden mi?'
diye kendi kenime binlerce soru sorarak asagi kostum.
Yoktu. Ayakkabilarimi bile giymeden kosarak evlerine gittim. Sertce birkac defa kapilarina vurdum.
Acan olmadi.
Gitmisti. Bir kez daha beni birakmisti.
Sinirle bahcelerindeki butun saksilari tek tek yere attim.
Kapilarinin onune cokerek aglamaya basladim.
Tamam, dun bitsin diyen bendim. Ama o hayir desin, beni sevdigini soylesin, birakmasin istedim. Ondan duymak istedim.
Peki o ne yapti? GİTTİ.
Ayaga kalkip ellerimin tersiyle gozlerimi sildim.
Bitmistir. Anil, suan itibariyle benim icin bitmistir.
Tam arkami donmus eve dogru giderken kapilari acildi.
Sokla arkami dondum.
Anil saclari dagilmis, gozleri sismis bir sekilde kapinin onunde durdu. Ellerimle yuzumu kapatarak dondum kaldim. Hay Allah kahretsin! Bu nasil bir sans! Bir sure ne oldugunu anlayamadi. Once saksilara, sonra da bana bakti. Ellerini kafasini ustunde birlestirdi. Sonra da gulmeye basladi. Sinirlerim o kadar bozuldu ki ben de gulmeye basladim.
Ustumde gecelik, ayaklarim ciplak, saat sabahin 9u, Anil'larin kapisinin onunde toprak icinde
duruyorum. Kiriklara basmamaya calisarak parmak ucumda gidip boynuna sarildim. Sikica sarilarak yuzunu boynuma gomdu.
'Seni cok ozledim.' dedim sonunda.
'Seni cok seviyorum.'
'Ben de seni.' dedim ve beni sertce dudaklarimdan optu.