Jar Of Hearts (A Collection Of One Shot Dark Romance Stories)

17th Heart

Pagkatapos ng napakahabang panahon nakapag-update rin. Guys, support n'yo naman ang iba kong story, o? Salamat

°°°°°°
His handsome his inside her gorgeous her... In the car!

After seven years ay sa wakas makakauwi na rin ako sa amin. The signature fine scent of the eucalyptus trees standing on both side along the road, has made me remember those days. Back then, I am just a teenager coursing this pressurizing world. I am that individual that is expected to make something great out of my family's wealth.

From once driving the car into straight path, as I approached a certain cul de sac, I made a turn to the right. The sun has made a farewell for today, the dusk is what taking place at the moment.

Dumaan pa ang ilang sandali sa pagmamaneho ng sasakyan at hindi nagtagal ay nasapit ko na ang entrance sa subdivision na pag-aari ng aking pamilya. Ngunit nang binabalak ko nang lalagpas sa guards' post sapagkat ang aking destinasyon ay papasok rito, ipinagtaka ko ang hindi pag-anggat ng barikada na nakaharang sa daan papasok sa subdivision. Tanong ko sa sarili: seryuso ba sila? Ang sabi kasi ni Mama ay excited na siyang makita ako, ngunit kung titingnan mo ang saradong entrance ay makikita mo na kahit simpleng access lamang papasok sa loob ay tila ay kailangan ko pang mag-effort.

Well, nevermind...

Dahil sa kanina pa nakabukas ang bintana na nasa tabi ko, ang aking ginawa ay nagsalitang may kalakasan para makuha ang atensyon ng babaeng guard na naka-full gear na nagbabasa ng diyaryo. Ang mahabang visor ng kanyang sombrero ay naging pahirap sa akin na makita ang kanyang mga mata.

"Hey, Miss!" pagkuha ko sa kanyang atensyon.

Mula sa binabasa ay agad akong tiningan ng babaeng guard. Ngunit ang inaasahan kong magugulat siya kapag na-recognize na niya ang aking mukha, laking gulat ko nang casual niya lamang akong tinanong nito: "Bakit, Sir?"

Ah, malamang bago pa lamang siya rito at hindi niya ako nakikilala. 

"Pwede akong makapasok?" tanong ko habang ikinikiling ang ulo sa kung saan ang barikada.

"No, sir. Hindi pwede," diretso niyang sabi at muling ibinalik ang tingin sa diyaryo. Napanganga sa naging tugon niya sapagkat wala man lang siyang kamuwang-muwang kung sino ang kanyang kinakausap kasalukuyan, muli kong nilakasan ang aking tinig para makuha ulit ang kanyang atensyon. Ang sabi ko, "Miss, bakit hindi pwede?"

"Basta, Sir. Hindi pwede," sabi niya na pinanatiling nakatutok lamang ang paningin sa diyaryo.

Ako naman na naiinis na ay mas nainis pa. Sabi ko, "Bakit nga kasi hindi pwede?"

"Sir, hindi nga pwede sabi e. Kaya shoo!" with irritation she said. She gestured her hand as if throwing me away as she placed back her sight on the newspaper. Ako naman na galit na ay mas nagalit pa dahil sa hindi tamang pagtrato niya sa akin. And so to let it out, I shouted,  "Hoy, Miss, duty mo ngayon kaya atupagin mo ako!"

"At bakit kita atutupagin? Hindi nga kita kilala!" ginantihan niya ang pagiging mataas ng tinig ko. This girl, she really is testing my limits. Hindi mo alam kung sino ang binabangga mo? Puwes, kapag nakapasok na ako sa loob ay sisante ka na agad!

Mula sa sasakyan ay walang anumang bumaba na ako roon. Kahit na nagagalit na sa pakikitungo sa akin ng guard, pinanatili ko lang nang maigi ang kalmado kong personalidad habang nilalapitan ang kinaroroonan ng babae. After all, sa akin na talaga ang huling halakhak.

Nang masapit ko na ang guards' post ay aking naratnan ang babae na nananatiling nagbabasa ng diyaryo. She is not dedicated to her job, I can tell. She is slacking, it is indeed!