Korku Hikayeleri

KARABASAN

Bakın gençlik gerçekten de karabasanlar gerçek. Ayy  bak aklıma geldi yine dellendim. Size de anlatacağım en sonki yaşadıklarımızı kısaca.

Bundan 5 ay falan önce yatakta yüz üstü yatmış uyuyorum.

Uyurken bir konuşma sesi duydum. Dedimki kesin annemdir. Telefonla falan konuşuyodur.

Sesten rahatsız olarak tam kıpırdayıp yatakta dönecem yok kıpırdayamıyorum. Milim santim hareket edemiyorum.

Daha sonra bir baktım sırtımda bir ağırlık sanki birşey üstüme çıkmış oturuyor. Üzerimde, kafama doğru eğilmiş ve boynumdanda tutulmuş bir şekilde.

Bu seferde konuşmalar kulağımın yanından gelmeye başladı nefes sesleriyle birlikte.

Tabi kulağımın dibinden gelse de bir gram anlamıyorum sanki başka bir dil konuşuluyor. Bir de ugultulu sanki birden fazla konuşan var.

Neyse.

Ben uğraşıyorum altta 'anne' demeye ne hikmetse. Sanırım hala koridor da onun olduğunu düşünüyorum o dakikalarda. Sanki gelse beni kurtarabilecekmiş gibi.

İşte baktım olmuyor ıkına ıkına zor zoruna dördüncü denememde falan anca cılız mı cılız kısık bir 'anne' kelimesi çıktı ağzımdan.

Tabi bu uğraşlar beni daha da agresifleştirip sinirlendirmeye başladı.

Altta hareket etmeye çalışıyorum bu sefer.Amaç üzerimdekinden kurtulmak ama ne mümkün.

En sonunda uzun uğraşlar sayesinde elimi yumruk yapabildim.
Ama hala kıpırdayamıyorum o tepemdeki 'şahıs' da hala tepemde.
Konuşmaya da devam ediyor.

Neyse.

Ben kolumu kaldırmaya falan çalışıyorum altta yavaş yavaş da sanki ağır çekimdeymiş gibi zor zoruna hareket ediyor santimlerle biraz da öyle debelendikten sonra tam kolum hareket etmeden saliseler önce bir sey boynuma dokundu.

Sanki öpülmede oluşan o hisse benzer bir sey gerçekleşti.

Sanırım bununla gelen +sinir sayısıyla  kaldırmaya çalıştığım kol sonunda kalktı ve kalkar kalkmaz da üstümdeki şey ve konuşmalar kayboldu.

Daha sonra yumruğumla birlikte arkama baktım. Kısa bir sürede odayı taradım gözlerimle ama kimse yoktu.
Sonra bir saate baktım 3 bilmem kaç geçiyordu. En sonda da her şeyi yarın düşünmek için siktir edip uyumaya kaldığım yerden devam ettim.
(Tabikide tavana dönerek yatıp uyudum. Bir gün içinde iki karabasan baskını istemem şahsen.)

Bunlar olurken başta gözümü anca yarım açabilmiştim ve farkındalığımda yerindeydi.

Tamamen uyanıktım ve kıpırdayamıyordum.

Korktun mu? diye soran olursa başta sadece şaşırdım. Refleks olarakta "anne" deme çabasına girdim. Daha sonrasında ise sinirden köpürdüm. Eğer ki ben hareket etmeye başladıktan sonra kaybolmasaydı ciddi ciddi o şeyi yumruklayacaktım sanırım.

Çünkü yaptığım şeyin farkına sonradan vardım.

👇👇👇
Şuan düşünüyorum da hangimiz daha manyak tartışılır.
👆👆👆

(Yukarıdaki görmüş olduğunuz metin için oylarınızı bekliyorum.
Ben mi? Yoksa Karanlıktaki mi?              

Bu arada başına böyle bir sey gelen arkadaşlar yoruma '☆' bırakabilir. Kaç kişi olduğumuzu görelim. Ansndjcnd😅😅

Kahika