Reminisce, Way Back 2002 (PG Story series #1)

CHAPTER 30

Ramona

Sobrang lakas ng buhos ng ulan at tila hindi na ito titila.. kaya naman nag desisyon akong lumabas na sa room, pero bago pa man ako makalabas nagulat ako nang abutan ako ni Coen ng payong.."oh mamaya mabasa ka nanaman sa ulan" sabi nya sakin.." Tsk, wag  na " sabi ko pero.. nagulat ako nang hawakan nya ang kamay at inabot yung payong.. "wag kana mag matigas, kunin mo na yan at ibalik nalang sakin bukas" dagdag nya pa.. tinignan ko lang sya...at bigla nya akong nginitian .. napatitig ako sa muka nya nang mapansin kong may dimples pala sya.. Ang gwapo nya pag naka ngiti dagdag pa yung dimples nya sa magkabilang pisngi... mukang nag bo blooming sya para na syang si gray..."haist! Ano ba tong iniisip ko kailangan ko na umalis" bulong ko.. "wait! Ramona, yung kwintas kay walt yan diba?" Tanong ni coen sakin.."yep, ang ganda kasi sayang naman kung itatapon ko lang" sagot ko..

Sinuong ko ang ulan at malakas na hangin para makapunta sa kung saan mang lupalop ng mundo si kuyang driver naka park..habang naglalakad sa gitna ng malakas na ulan.. nagulat ako ng mapansin kong makatayo si Walt di kalayuan sa kung saan ako naka tayo..

"Hoy! Walt siraulo kaba? Bat ka nag papaulan dyan!?" Sigaw na tanong ko sa kanya... Napansin ko naman na nakayuko sya na kala mo walang narinig..

"Huy!! Malakas ang ulan! Baka magka sakit ka!" Sigaw ko pa ulit.. pero di nya lang pinapansin.. kaya naman tumakbo ako para lapitan sya at payungan.

"Ano bang trip mo...." Naputol ang sasabihan ko nang bigla nya akong yakapin....kaya naihulog ko ang payong ko sa sahig..

"walt, anong ginagawa mo?? Mababasa na tayo" sabi ko sa kanya.. kaya naman pilit kong inaalis ang pagkakayakap nya sakin.. pero habang pilit ko yun inaalis pilit nya namang hinihigpitan.."walt ano bang problema?" Sabi ko sa kanya.. nang bigla kong mapansin ang mga hikbi nya.."umiiyak kaba??" Tanong ko..."Ramona, i love you" Nagtaka ako sa sinabi nya habang nakayakap parin sakin

I don't understand him, why he suddenly embrace me under the rain.. hindi ko maintindihan ang nangyayari nung mga sandaling yun..pero kahit wala akong maintindihan, hinayaan kong syang yakapin ako. dahil habang yakap ko sya nararadaman ko na may lungkot syang dinadala at alam kong ako lang ang makakapag papagaan sa lungkot na yun...

"Im deeply in love with you ramona" seryusong sabi nya habang mahigpit parin ang yakap sakin.. "alam ko walt,kasi kung hindi, hindi mo naman ako yayakapin sa gitna ng ulan" sarcastic kong sabi sa kanya

"Ramona, simula palang nung una, i already fall in love with you... And every single day of my life i think about you.. pero..." di nya pa man tinuloy ang sasabihin nya nang bigla syang umalis sa pag kakayakap sakin.. i saw him crying at hindi ko alam kung bakit sya umiiyak he cried in front of me. "walt.. what's the matter?" Mahinahon kong tanong.. nang bigla syang ngumiti..pero patuloy na tumutulo ang malalaking patak ng luha sa mata nya..

We stand still in the middle of the rain at parang ang sakit na makita syang umiiyak sa harap ko.. para bang nararamdaman kong may gusto syang sabihin na seryuso kaya naman kinakabahan ako.

"Walt." Kabado kong tawag sa pangalan nya

"Ramona, did you love me like what i do?" Tanong nya...

"Walt" ayan lang ang nasagot ko sa kanya.. hindi ko masabi sa kanya na nagustuhan ko sya kasi hindi ko naman alam kung nagustuhan ko ba sya... i like him as a friend pero more than dun hindi ko alam

"Im sorry.. kung ikaw ang nagustuhan ko...." sabi nya sakin, at putuloy parin sya sa pag iyak...

"Walt... Sorry din kasi di ko alam kung nagustuhan ba kita.. i mean masaya ako kasama ka peroo...." malungkot kong sabi..